Κόλαση...

Είναι τέλος Ιουνίου, 40 βαθμοί, στον καπό του αυτοκινήτου άνετα τηγανίζεις αυγό κι εσυ λιώνεις στο δωμάτιο σου με το κλιματιστικό αναμένο.... Μονη λύτρωση, η θάλασσα! Βάζεις το καινούργιο σου μαγίο, τις σαγιονάρες σου παίρνεις και 2-3 φίλες σου και πας στην παραλία. Στέκεσαι 10 λεπτά μεσα στον ήλιο και προσπαθείς να εντοπίσεις μια άδεια ομπρέλα, τίποτα.... Παίρνεις λοιπόν την πετσέτα σου με τον νέμο πάνω και την στρώνεις στην καυτή αμμο, 15 μέτρα απόσταση απο την ακτή. Πασαλίβεσαι με αντηλιακό με δείκτη προστασίας 60 γιατί είσαι άσπρη, είναι και πρώτο μπάνιο, θα φωνάζει και η υπερπροστατευτική μάνα σου αμα πας σπίτι ξεροκαμμένη και μπαίνεις όπως όπως στο νερό..... πίσω σου κουτσομπολεύει ένας κατακόκκινος σαν αστακός απο τον ήλιο Τουρίστας με κοιλία που θα μπορούσε να κουβαλά δίδυμα. Κοιτάζεις στα αριστερά σου. Μια μαυρισμένη 50άρα τουρίστρια που ξέχασε να φορέσει το απο πάνω μέρος του μαγίο της επιδεικνυεί την κορμάρα της. Εσύ μη αντέχοντας το αποκρουστικό θέαμα γυρίζεις απο την άλλη αλλά πριν προλάβεις σου πετά ένας σπόρος νερό στα μούτρα! Τότε είναι που σε πιάνουν το νεύρα. Κάνεις ένα γελοίο μορφασμό γιατί σε καιει το αλάτι και μετράς απο μέσα σου ανάποδα απο το 10 για να ηρεμήσεις. Προχωράς λίγο πιο βαθιά, κολυμπάς λίγο και αρχίζει να σου περνά ο εκνευρισμός. Γαμώτο! Ξέχασα να βγάλω το ρολόι! Πάει το swatch! Άντε τώρα να το πεις στη μάνα σου. Ε, δεν πάει άλλο, βγαίνεις και πας να ξαπλώσεις στην πετσέτα σου να στεγνώσεις και να μαυρίσεις λίγο. Ξαπλώνεις την κορμάρα σου, βάζεις και το γυαλί και το παίζεις μοιραίο γκομενάκι. Σε παίρνει ο ύπνος και όταν πια σε ξυπνά η κολλητή σου συνιδητοποιάς πως έχει περάσει ένα μισάωρο. Πας να φορέσεις τη μπλούζα σου, κοιτάζεις το χέρι σου και είναι κατακόκκινο οπως και ολο σου το σώμα. Πέφτει μια μπάλα του βολλευ στα πόδια σου, βρίσκεις τον μικρο που την έχασε, του τη δίνεις και το κωλόπαιδο αρχίζει να γελά και να σε κοροιδεύει κι εσυ το διαολοστέλνεις. Γιατι στο διάλο να γελούσε? Κοιτάζεις την κοιλία σου και παθαίνεις σοκ! Είχες ξεχάσει το κινητό πάνω σου και εχεις ένα άσπρο τετραγωνάκι πάνω! Πόσο χειρότερα μπορεί να πάει η μέρα σου?

Ότι δηλώσεις είσαι

Δεν είμαι ρατσίστρια αλλά δυο πράγματα μισώ, τους ρατσιστές και τους μαύρους. Είμαι φεμινίστρια αλλά αμα ο άντρας δεν σου δίνει κανένα χαστούκι μέσα μέσα δεν είναι άντρας! Είμαι πολύ θρησκόληπτη και πάω κάθε Κυριακή εκκλησία αλλά σιγά μη σου γυρίσω και το άλλο μάγουλο αμα με χαστουκίσεις. Μια κλωτσιά στα τέτοια θα φας. Δεν κάνω ότι κάνουν οι άλλοι ούτε είμαι fashion victim απλά αγοράζω ότι καινούργιο βγει στα μαγαζιά και δεν χάνω περιοδικό. Είμαι οικολόγος αλλά δεν έχω ξανακούσει τη λέξη ανακύκλωση.

Έχει γεμίσει η κοινωνία δήθεν και τάχα που δηλώνουν μια ντουζίνα πράγματα αλλά δεν είναι τίποτα περισσότερο από εσωτερικά κενούς ανθρώπους που ψάχνουν ψεύτικες ιδιότητες για να γεμίσουν το κενό τους. Είναι άτομα που έχουν την ανάγκη να τους δώσεις λίγη σημασία και να τους θαυμάσεις .Δεν πουλάνε όμως σημασία στα περίπτερα και γι' αυτό κάνουν τα αδύνατα δυνατά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Έρχονται λοιπόν σαν κάθεσαι εσύ βαριεστημένη σε ένα τραπεζάκι και χαζεύεις και σου συστήνονται μιλώντας δεκαπέντε λεπτά για τους εαυτούς τους, τα ταλέντα τους, τα λεφτά του μπαμπά τους και τις χιλιάδες ιδιότητές τους ενω εσύ ακουμπάς το μάγουλο στο χέρι και κουνάς το κεφάλι τάχα με κατανόηση και θαυμασμό και μέσα μέσα πετάς κι ένα wow για να μην καταλάβουν ότι από μέσα σου τις βράζεις και θέλεις να τις κουτουλίσεις με όλη σου τη δύναμη. Ποιος σου είπε κοπέλα μου ότι με νοιάζει αν είσαι πρόεδρος της τάξης, αν ο μπαμπάς σου έχει Πόρσε και αν έχεις αγοράσει το τελευταίο i-pod που κυκλοφορεί? Ποια νομίζεις ότι είσαι εσύ και όλοι οι δήθεν όμοιοί σου? Δεν μιλάς όμως και την αφήνεις να ζει στον ψεύτικο κόσμο που η ίδια δημιούργησε για τον εαυτό της και χαμογελάς μηχανικά...

7 πράγματα που θέλω να κάνω πριν γίνω 40

Τώρα που τελείωσαν οι εξετάσεις (επιτέλους) κάθομαι όλη μέρα κι έτσι είπα να το ρίξω στη φιλοσοφία! Καθόμουν λοιπόν εχτές στο κρεβάτι μου και κοίταζα μια ρωγμή στο ταβάνι και ξαφνικά, shock! Συνειδητοποίησα ότι κάποια μέρα θα γεράσω! Κι ας πούμε ότι αυτό το αποδεχόμαστε αφού δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι χούφταλο με μασέλα και μπαστούνι και να μην έχω να θυμάμαι τίποτα που θα αξίζει από τη ζωή μου. Δεν θέλω να θυμάμαι άγχη, εγωισμούς, τσακωμούς.....Έτσι έφτιαξα την εξής λίστα με πράγματα που οπωσδήποτε πρέπει να κάνω πριν να γίνω 40:

1) Θέλω να βοηθήσω όσο πιο πολλούς ανθρώπους μπορώ και όχι για την δόξα αλλά γιατί πραγματικά νιώθω το έχουμε ανάγκη και εγώ και αυτοί. Θέλω να προσφέρω.
2) Θέλω να σπουδάσω και να αποκτήσω γνώσεις. Να με ρωτάνε τα παιδιά μου πράγματα και να μπορώ να τους απαντώ. Να καταλαβαίνω τη γίνετε γύρω μου και να μην είμαι αδαής.
3) Να αποκτήσω οικογένεια (μετά τα τριάντα) και να αποκτήσω ένα δικό μου παιδί αλλά και να υιοθετήσω ένα
4) Να ταξιδέψω, να γνωρίσω χώρες, κουλτούρες, τοπία, πολιτισμούς
5) Να αποκτήσω πολλούς πραγματικούς φίλους και να διατηρήσω τις φιλίες που έχω τώρα
6) Να πετύχω επαγγελματικά
7) Να υποστηρίζω τις απόψεις μου να στέκομαι δίπλα από ανθρώπους που με χρειάζονται για να ακουστεί η φωνή τους.

Και μόλις τελείωσα και διάβασα τι είχα γράψει συνειδητοποίησα ότι δεν είχα βάλει πουθενά το χρήμα και προσπάθησα να το εντάξω ανάμεσα στους στόχους μου αλλά φαινόταν πολύ ασήμαντο σε σχέση με τα υπόλοιπα...

Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αναπαράγονται. Μη ξεχνάμε ότι κι εμείς ζώα είμαστε και αυτός εξάλλου είναι κατά πολλούς ο απώτερος σκοπός της ύπαρξής μας, να διαιωνίσουμε το είδος μας. Όλοι θέλουν να αποκτήσουν ένα δικό τους παιδί το οποίο ελπίζουν να τους μοιάζει (έστω κι αν είναι σκατόφατσες) και θα προσπαθήσουν όσο μπορούν να το κάνουν κλώνο τους. Ακόμα και αν δεν μπορούν να γίνουν γονείς με τον πατροπαράδοτο τρόπο (εδώ νομίζω πως δεν χρειάζονται λεπτομέρειες) κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τα καταφέρουν και καταφεύγουν σε άλλες μεθόδους και συγκεκριμένα στην εξωσωματική γονιμοποίηση
Ξοδεύουν- άσκοπα συνήθως- χιλιάδες ευρώ για να αποκτήσουν ένα δικό τους παιδί ενώ τόσα παιδιά στον κόσμο που είναι ήδη ζωντανά πεινούν και είναι ορφανά και έχουν ανάγκη για φαγητό, εμβόλια, για λίγη στοργή, για μια μητρική αγκαλιά. Ας δώσουν αυτά τα χρήματα που θα ξόδευαν στις εξωσωματικές για εμβόλια και λίγα τρόφιμα και θα έσωζαν τόσες εκατοντάδες παιδικές ζωές από τις αρρώστιες την αθλιότητα και τον θάνατο. Αυτοί όμως είναι τόσο εγωιστές για να σκεφτούν πέρα από τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους που ξοδεύουν χρήματα και χρόνο χωρίς αποτέλεσμα

σχέσεις φιλίας

Πως αλλάζει όμως ο άνθρωπος..... Πως περνούν τα χρόνια... Τη μια στιγμή είσαι νιάνιαρο και δεν ξέρεις καλά καλά ούτε τα κορδόνια σου να δέσεις και την άλλη έχεις πάει πια λύκειο και έχεις ανησυχίες για το μέλλον.... Δεν είσαι όμως μόνο εσύ που άλλαξες. Και οι άλλοι έχουν αλλάξει. Πάρε παράδειγμα την κολλητή σου από το δημοτικό. Πόσα χρόνια έχετε να μιλήσετε? Σίγουρα όταν τη βλέπεις τυχαία και πας να της μιλήσεις ανταλλάσσετε ένα νευρικό γεια που συνοδεύεται από μια ατμόσφαιρα αμηχανίας Γιατί άραγε ξεκόψατε? Ποιος να θυμάται....Πόσο πιο απλά ήταν κάποτε τα πράγματα. Τότε που πήγαινες στην παιδική χαρά και έπαιζες με όλα τα άλλα παιδάκια κι ας τα έβλεπες για πρώτη φορά Τώρα το να δημιουργήσεις φιλίες απαιτεί ολόκληρες διαδικασίες και τεχνική. Κάτι που ήταν παλιά τόσο απλό και καθημερινό έχει καταντήσει περίπλοκο... Οι πραγματικές φιλίες είναι σπάνιες και δύσκολο να δημιουργηθούν αλλά μόνο αυτές πρέπει να αναζητάς και να μην δέχεσαι τίποτε λιγότερο. Να γνωρίζεις καλά τον άλλον πριν να του ανοίξεις την καρδιά σου γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση η σχέση αυτή να κρατήσει και σιγά σιγά, πριν να το καταλάβετε, θα καταντήσετε δύο ξένοι. Αν μπορούσαμε μόνο να διατηρήσουμε τις σχέσεις μεταξύ μας αγνές και απλές όπως ήταν κάποτε η ζωή θα ήταν πολύ καλύτερη για όλους.

Ελλειψη επικοινωνίας

Προχθές πήγα να πιω ένα καφέ με τους φίλους μου. Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία, γελούσαμε, μιλούσαμε κάναμε φασαρία… Στην μια ώρα μπαίνουν από την πόρτα τρεις κοπέλες- γύρω στα 20-με τους συνοδούς τους. Φορούσαν και οι τρεις πανάκριβα καλοκαιρινά φορέματα και τα τεράστια γυαλιά τους (πιτομουγια στυλ). Κρατούσαν την πανάκριβη (φ-υ-σ-ι-κ-α) τσάντα τους στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο. Το μαλλί ίσιο, καλυμμένο με τόνους λακ ώστε να μην εξέχει ούτε τρίχα. Περπατούσαν προκλητικά, μήπως και δεν τις προσέξει κανείς και προσπαθούσαν να εντοπίσουν το πιο κεντρικό τραπεζάκι για να μπορούν όλοι να θαυμάσουν τα κάλλη τους. Κάθισαν. Οι καβαλιέροι πήγαν να φέρουν τους καφέδες και αυτές πήραν τα κινητά τους και προσέχοντας να μην σπάσουν κανένα νύχι άρχισαν να να πατούν τα κουμπάκια με ταχύτητα φωτός και να στέλνουν μηνύματα... Στο επόμενο δίωρο συνεχίζεται το ίδιο μοτίβο… στέλνουν ευλαβικά τα εκατοντάδες μηνύματα τα οποία φυσικά τους πληρώνει ο μπαμπάκας-χωρίς να ανταλλάξουν ούτε λέξη μεταξύ τους, ούτε ένα κοίταγμα. Μετά σηκώνονται και πηγαίνουν ομαδικά στην τουαλέτα να πουδράρουν τις μύτες τους και να βάψουν τα 2 στρέμματα χείλη τους με lip-gloss το οποίο έχει μείνει πάνω στα δεκάδες τσιγάρα που έχουν ανάψει. Στην επιστροφή, φιλιούνται σταυρωτά και αντάλλαζουν φιλοφρονήσεις με καμία όμοιά τους και από μέσα τους εύχονται γεμάτες ζήλια να της σπάσει το manolo. Επιστρέφουν στο τραπεζάκι, σταυρώνουν τα μαυρισμένα από το sοlarium πόδια τους και παίρνουν το γεμάτο στρασάκια κινητό τους με τα γεμάτα δακτυλίδια χέρια τους και συνεχίζουν τη γνωστή ανιαρή τους ιεροτελεστία ενώ το μισό cafe κι εγώ μαζί παρατηρούμε ασυναίσθητα την κάθε τους κίνηση.

Και τώρα, μετά από αυτό τον τεράστιο πρόλογο φτάνω στην κύρια απορία μου. Που πήγε η επικοινωνία οεο? Πως επιτρέψαμε στα κινητά, σε αυτά τα japan made κουτιά να αντικαταστήσουν τον διάλογο? Οι περισσότεροι νέοι όπως και οι εν λόγω κοπέλες έχουν χάσει το έμφυτο ένστικτο να επικοινωνούν. Έχουν χάσει την ικανότητά τους να μιλούν με τον άλλο πρόσωπο προς πρόσωπο. Έχουν αντικαταστήσει το γέλιο με την λέξη lol για να μην κάνουν ρυτίδες έκφρασης. Δεν ξέρουν πια πως να μιλήσουν και να γράψουν στα ελληνικά λόγω των greeklish κομμένων λέξεων που χρησιμοποιούν. Πως είναι όμως δυνατό να μην συμβεί αυτό από τη στιγμή που οι γονείς τους για να αναπληρώσουν το κενό της απουσίας τους τους αγοράζουν κινητό τηλέφωνο από την Τετάρτη δημοτικού? Τα παιδιά αυτά είναι καταδικασμένα να γίνουν προγραμματιζόμενα ρομπότ που το μόνο νόημα στη ζωή τους θα είναι οι glamorous εμφανίσεις τους και τα εκατοντάδες χιλιάδες μηνύματά τους...