Κουίζ. Τι είναι αυτό το αίσθημα που αρχίζει να σε τρώει σιγά σιγά, δεν μπορείς με τίποτα να παραδεχτείς τι είναι και σε κάνει να βγαίνεις εκτός εαυτού? Στην αρχή νιώθεις μια ενόχληση, τεράστιο θυμό και αρχίζεις να πετάς σπόντες. Μετά όμως αυτό το πράμα φουντώνει σε σημείο που δεν το ελέγχεις. Δεν βλέπεις πως είναι παράλογη τέτοια αντίδραση και με την παραμικρή αφορμή σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ακόμα? Σκέψου, το έχεις νιώσει σίγουρα όταν κάποιος άλλος παίρνει αυτό που νομίζεις πως σου ανήκει, όταν ο γκόμενος σου κοιτάει άλλες, όταν η μάνα σου δίνει παραπάνω σημασία στη μικρή αδερφή σου και όταν βλέπεις μια ψηλή καρακουκλάρα να διαφημίζει εσώρουχα. Α μπράβο, αυτό είναι.
Πάντα στις ελληνικές σειρές και στις ταινίες έβλεπα γυναίκες που ζήλευαν και έκαναν σκηνές και έλεγα από μέσα μου ότι είναι κατινες και αναρωτιόμουν που πήγε η αξιοπρέπεια τους. Δηλαδή προτιμούν να ισοπεδώσουν τον εγωισμό τους και να κάνουν σκηνή ζηλοτυπίας στο γκόμενο πάρα να κρατήσουν ένα επίπεδο και να φύγουν? Έστω ρε αδερφέ να κάνουν μια πολιτισμένη συζήτηση. Και στο κάτω κάτω, ειδικά αμα δεν έχεις δει κάτι με τα μάτια σου γιατί να κάνεις τέτοια σκηνή, αφού υποτίθεται ότι εμπιστεύεσαι τον αλλον. Τι θεμέλια μπορεί να έχει μια σχέση που δεν έχει ως πρώτη και ακλόνητη βάση την εμπιστοσύνη? Και άμα ζηλεύεις σημαίνει πως δεν τα έχεις και πολύ καλά με τον εαυτό σου. Τέλος πάντων και για να καταλήξω κάπου εγώ έλεγα ότι και καλά δεν θα ζήλευα πότε και οτι δεν θα αντιδρούσα σαν αυτές αν ποτέ μου συνέβαινε. Και φυσικά ως συνήθως έφαγα τα μούτρα μου.
