Deleted

Δεν διαγράφεται τίποτα πέρα από μερικά δεδομένα επειδή με αφαιρεσες από φίλη και έσβησες τις φωτογραφίες μας από τον εικονικό κόσμο του facebook. Τώρα πια είναι σαν να είμαστε δύο άγνωστοι στα μάτια των τρίτων αλλά το delete δεν έχει αλλάξει τίποτα μεταξύ μας. Δεν μπορείς να διαγράψεις με ένα κουμπάκι ούτε τις αισθήσεις ούτε τις αναμνήσεις που σου άφησα όσο και να το θες γιατί αυτές είναι πραγματικές. Τις νιώθεις κάτω από το πετσί σου και είμαι σίγουρη πως ακόμα όταν τις σκέφτεσαι σε πιάνει μια ανατριχίλα στην σπονδυλική στήλη. Δεν μπορείς να με διαγράψεις, είμαι ριζωμένη βαθιά μέσα σου. Αλλά αφού τίποτα δεν διαγράφεται πραγματικά και το ξέρω εμένα γιατί με πείραξαν τόσο οι κινήσεις σου? Ίσως γιατί ο εικονικός και ο πραγματικός κόσμο δεν διαφέρουν και πολύ και η προσπάθεια σου να με αφαιρέσεις βίαια από τον έναν δείχνει τη θέληση σου να με αφαιρέσεις εξίσου βίαια και από τον άλλον. Τόσο απλά, με το πάτημα ενός πλήκτρου - νεκρή.

Εγώ από την άλλη δεν θέλησα πότε να διαγράψω την ύπαρξή σου ούτε να καν να σε ξεχάσω. Το σκέφτηκα μόνο εκείνες τις στιγμές που πονούσα τόσο που δεν μπορούσα καν να κλάψω. Τις στιγμές που απλά έτρεμα πάνω στο κρεβάτι μου σαν το ψάρι έξω από το νερό. Αυτό που θέλω είναι να προχωρήσω και ο μόνος λόγος είναι ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θα ήταν υπέροχα-θυμάσαι που έλεγα εσένα υπέροχο?-αν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχει περάσει αυτή η επίπονη περίοδος, να είμαι καλά και δυνατή στα πόδια μου.

Και ναι με πείραξε που αποκάλεσες ένα τυχαίο άνθρωπο όπως αποκαλούσες εμένα, ένιωσα πως χάνω τη μοναδικότητα μου. Σαν να βεβήλωσες με κάποιο τρόπο αυτό που είχαμε και ήμουν απλά η όποια κοπέλα που θα αποκαλούσες με αυτό το χαϊδευτικό, όχι η Μυρτώ. Πριν το καταλάβω μπορεί να μπερδεύεις και το όνομα μου. Θα μιλάς για εκείνο το πρώτο σου κορίτσι με τα σγουρά φουντωτά μαλλιά. Για μένα όμως δεν υπήρξες ποτέ ο γκόμενος, ο φίλος μου, το αγόρι μου. Σαχλές εκφράσεις. Ήσουν πάντα ο Α. μου και παρόλο που δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου δεν θα ξεχάσω τίποτα από σένα, ούτε καν την ελίτσα κάτω από το αριστερό σου μάτι.

Ουτε να χωρισουμε με αξιοπρεπεια δεν μπορουμε πια λογω facebook.

Ε πεινασμένα ανθρωπάκια εκει κατω

Εσείς. Εσείς που βαφτιστηκατε "άνθρωποι". Εσείς που μένετε κολλημένοι σε ξεπερασμένες ιδεολογίες, εποχές και δεδομένα ξεχνώντας πως ο κόσμος εξελίσσεται. Εσείς που ανθίζετε σαν πολιτικοί μέσα από τη δική μας μιζέρια ενώ η ευτυχία μας θα έδινε τέλος στην καριέρα σας. Εσείς που χτίζετε τις ζωές σας πάνω από τα συντρίμμια της δικής μας χωρίς ίχνος ενοχής. Εσείς που ξεδιάντροπα μας ξεγελάσετε να παλέψουμε για το συμφέρον σας στο όνομα της πατρίδας. Εσείς που αγαπάτε τη λέξη δημοκρατία μόνο όταν εκφράζει την έννοια της δικτατορίας. Εσείς που υποτιμήσατε τη νοημοσύνη μας σερβίροντας μας με θράσος σκουπίδια στα χαζοκούτια για να μας χειραγωγήσετε. Εσείς που δηλώνετε πως δεν είστε φανατισμένοι αλλά μαχαιρώνετε ένα οπαδό της αντίπαλης ομάδας λόγω των χρωμάτων στο κασκόλ του. Εσείς που σκοτώνετε στο όνομα του Θεού και της θρησκείας σας βάζοντας βόμβες και ανατινάζοντας κορμιά. Εσείς που θεωρείτε αίτιο της απομάκρυνσης των νέων από την εκκλησία σας τη διαβρωμένη ηθική τους και δεν κοιτάτε τη βρωμιά κάτω από τα ράσα σας και τη σάπια διδαχή σας. Εσείς οι δήθεν εξευγενισμένοι και τα ταπεινοί που τρώτε με χρυσά κουτάλια τα σπλάχνα μας. Εσείς που μας διδάσκετε πολυσύλλαβες λέξεις χωρίς να ξέρετε η ίδιοι τι σημαίνουν. Εσείς που περιφρονείτε τα λεφτά αλλά μπροστά στη θέα του χρήματος τα μάτια σας παίρνουν το σχήμα δολαρίου και δεν διστάζετε να πουλήσετε τη μάνα σας για να τα αποκτήσετε. Εσείς που μας πείθετε να επενδύσουμε σε τράπεζες με το γνωστό παραμυθάκι του χαμογελαστού τραπεζικού που σας χαρίζει απλόχερα μια όμορφη ζωή και βάζετε χέρι στη ζωή μας. Εσείς που πιστεύετε πως είστε ο ομφαλός του κόσμου αλλά δεν είστε τίποτα περισσότερο από ένα κύτταρο σε αυτό τον οργανισμό που λέγετε ανθρωπότητα. Ως γνωστό όμως τα κύτταρα πεθαίνουν και αντικαθιστώνται με άλλα. Εσείς που βιάσατε την αθωότητα και τα όνειρα μας. Εσείς που μας πείθετε πως δεν υπάρχει ελπίδα, πως την κατάπιε το σύστημα. Εσείς που μας αντιμετωπίζετε σαν μια μάζα με μοναδική διαφορά μεταξύ μας τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης.

ΕΣΑΣ ανθρωπάκια δεν σας φοβάμαι.

http://www.youtube.com/watch?v=jTVHuoUZ8VQ&feature=related

Μυρτώ αγνοείται, vol.2

Ξυπνάς ένα πρωί, ή μάλλον άκυρο, σε ξυπνούν ένα πρωί, μέρα Τετάρτη. Σε μισή ώρα πρέπει να είσαι σχολείο και σέρνεσαι στο μπάνιο για να κάνεις τη γνωστή ιεροτελεστία. Εκεί λοιπόν που πλένεις τα δόντια σου και στηρίζεσαι στον τοίχο με το ένα χέρι μισανοιγεις τα μάτια σου και ενώ αντικρίζεις το είδωλο σου το μάτι σου γίνεται ππιριλα. Ποια στο θκιάλο είναι αυτή που βλέπεις μπροστά σου? Δεν έχει τίποτα κοινό με τον άνθρωπο που έβλεπες πριν 1 χρόνο στον ίδιο καθρέφτη παρόλο που θα ήθελες το γυαλί να έχει παραποιήσει το είδωλό σου. Η φιγούρα που έβλεπες κάποτε είχε δύναμη μέσα του, όρεξη, ΖΩΗ. Αυτή η σκιά του που βλέπεις μπροστά σου σήμερα είναι έτοιμη να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή και ψάχνει απελπισμένα από κάπου να γαντζωθεί.

Αυτό που συνειδητοποιήσες η ώρα 6 και 45 το χάραμα σε αφήνει άναυδη και σε στοιχειώνει για ολόκληρη την ημέρα. Είσαι χαμένη στις σκέψεις σου, ξεχνάς ακόμα να πάρεις και σάντουιτς από την καντίνα το διάλειμμα Που πήγε ο άνθρωπος που ήσουν τότε? Αλήθεια πως ήσουν, θυμάσαι? Σου έρχονται όλα αμυδρά. Ο άνθρωπος εκείνος απολάμβανε το σεβασμό από τους άλλους άλλα κυρίως από τον εαυτό του, έπαιρνε πρωτοβουλίες, ήταν αρχηγός, τα πάντα περνούσαν από το χέρι του, του άρεσε να δίνει και να στηρίζει τους άλλους, ΓΕΛΟΥΣΕ. Τώρα όμως ο άνθρωπος εκείνος χάθηκε,. Δεν μπορείς καν να στηρίξεις τον ίδιο σου τον εαυτό πως περιμένεις να στηρίξεις τους άλλους? Σέρνεσαι στην καθημερινότητα σου όπως σερνόσουν και το πρωί για να πας στο μπάνιο. Σου έλειψες. Μπορεί ο εαυτός σου να είχε τόσες ατέλειες αλλά ήταν δικός ΣΟΥ, ανήκε σε σένα και μόνο, σε κανέναν άλλον. Έχεις πια αλλοτριωθεί, νιώθεις το σώμα σου σαν νοικιασμένο δωμάτιο που ο ιδιόκτητης του, εσύ, το ζητάει πίσω. Θέλεις να ξαναγελάσεις χωρίς τύψεις μέσα από την καρδία σου, να κάνεις μια μαλακία χωρίς να φοβάσαι μήπως απογοητεύσεις κάποιον με τη δήθεν ανωριμότητα σου, να κάνεις παρέα με τα άτομα που γουστάρεις χωρίς να σε αποκαλούν επιφανειακό και να κάνεις τούμπες στα γρασίδια χωρίς να κατηγορηθεις για παλιμπαιδισμό. Το κυριότερο που σου έλειψε όμως είναι ότι και να απογοητεύσεις κάποιον ή θεωρηθείς, κατηγορηθεις για κάτι να μην σε ενδιαφέρει γιατί ξέρεις πως με τις πράξεις σου αυτές εκπληρώνεις τα θέλω σου και είσαι ο εαυτός σου. Θα σου άρεσε να είσαι ξανά ατελής και ξέρεις πως η προσπάθεια σου να αγγίξεις την τελειότητα σε έφερε εδώ. Mε λίγα λόγια η προσπάθεια σου να γίνεις αυτό που ήθελαν οι άλλοι.

Έχεις μια έκρηξη ενέργειας, αδημονεις να πάρεις ξανά τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου να ξεφύγεις από αυτή τη μιζέρια, την παρακμή. Κανονίζεις μια έξοδο και είσαι σίγουρη πως θα περάσεις υπέροχα. Το βράδυ όμως σε βρίσκει στο ίδιο κρεβάτι να κλαις όπως κι εχτές. Ίσως είναι πιο δύσκολο απ ότι νόμιζες..

School diaries

Αγαπητέ συμμαθητά

Ναι εσύ που καπνίζεις το ένα τσιάρο μετά το άλλο μες τη μέση της αυλής επιδειχτικά τζαι φορείς φόρμα ενώ απαγορεύεται γιατί εισαι πολλά πελλός τζαι πέφτει σου ο κώλος να βάλεις παντελόνι. Εξάλλου μετά μπορείς να λαλείς στους εξίσου πελλους φίλους σου για την αποβολή που σου έβαλε η σκύλλα η βοηθός επειδή εν συμβιβάζεσαι με τους κανονισμούς.
Ναι φίλε μου είσαι ασυμβίβαστος επειδή:

1) Γράφεις πάνω στο θρανίο με τον μαρκαδόρο τζαι αμα σου λαλει η καθηγήτρια κόψε το γιατί εν να πρέπει μετά να το τρίφκει η καθαρίστρια μέσα στο λαλαρο η ώρα μια το μεσημέρι απαντάς "Γιατί η δουλεία της ποια ένει? Εξάλλου τζεινη την εθκιάλεξε" Αμα ελαλούσε ένα κακομαθημένο στη μάνα σου κάτι ανάλογο ήταν να τον ττοπουζιάσεις. Αλλά εσύ έχεις το σπίτι με την πισινάρα στη Μακεδονίτισσα τζαι εν είδες ποττέ σου πως φκαίνουν τα λεφτα. Νομίζεις πως ανοίουμε τα πορτοφόλια τζαι εν μέσα που πάντα. Τζαι εννοείται πως η κυρία Κούλλα εσει μάστερ στο μάρκετινγκ αλλά επροτίμησε να δουλευκει καθαρίστρια στο άθλιο σχολείο σου τζαι να ξεκολλά τις πίσσες σου που κας τα θρανια.

2) Γιατί αμα σου βάλει η καθηγήτρια πιο χαμηλό βαθμό απ΄ότι θέλεις ασχέτως με το αν μεν επάτησες ποττέ σου μες την τάξη τζαι έπιασες πέντε στο διαγώνισμα αποκαλείς της συλλοπουτάνα (με το συμπάθιο), λεεις της πως επήρεν πολύ αέρα τζαι εν σε ξέρει καλά ούτε εσένα ούτε τον παπάκι σου. Τζαι αμαν εν τζείνη καμιά πραγματικά πελλή που εν σε φοάται τζαι εν σου αλλάσσει το βαθμό, έρκεται την άλλη μέρα ο παπάς σου που εν ή πατρονος καπαρετζής ή βουλευτής τζαι τακτοπιεί το θέμα.

3) Γιατί μέσα στο μάθημα τσιριλλάς, κάφκεις τιπεξ, τυλιείς τσιάρο τζαι απαντάς το τηλέφωνο τζαι αμα σου πει τίποτε ο καθηγητής λαλείς του "κυρίε μας εγώ? Μα τι λαλείς ολαν, εν έκαμα τίποτε". Εννοείται όμως πως το τσιαρουί που ετύλιξες πρέπει να το καπνίσεις. Ευτυχώς δαμέ εχεις ένα όριο τζαι εν καπνίζεις μες την τάξη οπότε προφασίζεσαι ότι εκατουρήθηκες, ότι εξίασες το κινητό σου κάπου ή ότι εν να λιποθυμήσεις τζαι φευκεις βουρητός. Μετά χαιρεσαι τσιόλας τζαι χουμίζεσαι στους παρέες σου ότι εν σε εκατάλαβεν ο μαννός ο μαθηματικός ενώ ο καημένος απλα εθκιάλεξε να παίξει πελλον.

4) Γιατί έρκεσαι με την ταππιροκολούν χωρίς νούμερα εις το σχολείο τζαι χουμίζεσαι ότι το Σάββατο εν να πιάεις την καινούργια γκόμενα να πάτε toy τζαι μετά να τη γαμήσεις.

5) Επειδή είσαι μαντράχαλλος τζαι μπαίνεις μέσα στη καντίνα το διάλειμμα με το έτσι θέλω ενώ ούλλοι περιμένουμε ουρά στο παραθυρούι. Πιάνεις τζείνο που θέλεις 2 λεπτά ενω γελάς με τη κοντοπίθαρη την κατινιέρισσα που προσπαθεί να σε φκάλει έξω.

Ναι φίλε μου, εσύ είσαι ο αναρχικός τζαι ο ασυμβίβαστος. Εν σε νοιάζει κανένας τζαι τίποτε, εν έχεις ηθικούς φραγμούς και αναστολές ενώ ο σεβασμός για τους άλλους εν ανύπαρκτη έννοια. Ξέρεις μόνο τα δικαιώματα σου ενώ οι άλλοι απέναντι σου έχουν μόνο υποχρεώσεις. Πρέπει να γίνεται το δικό σου τζαι αν τολμήσει να κάμει κανένας το αντίθετο χαλάς τον κόσμο τζαι κλαιέσαι στους γονείς σου για τον μαλάκα που ετόλμησε να φερθεί έτσι στην αυτου μεγαλειότητά σου. Ποττέ εν φταίεις εσύ για τίποτε παρά μόνο οι άλλοι. Εν κανεί που κάμνεις την πελλάρα εν 'εχεις κάν το θάρρος να σταθείς τζαι να πεις " εγώ φταίω, εγώ το έκαμα". Τζαι ξέρεις γιατί εν φακκάς πενιά? Γιατί εσύ φίλε μου είσαι ο μελλοντικός πολίτης που εν να έχεις τη θεσούλα σου στο δημόσιο γιατι εκανόνισε σε ο παπάς σου τζαι εν θα παλέψεις ποττέ σου για τίποτε. 'Εχεις τα ούλλα στο πιάτο που τη μέρα που εγεννήθηκες.

Απροειδοποιήτα

Κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας απροειδοποίητα, σαν να προσγειώθηκαν από το πουθενά και ταράζουν τα νερά μας. Δεν μας ρωτάνε καν αν χωράνε και πριν το πάρουμε είδηση εισβάλλουν στην πραγματικότητα και στα συναισθήματα μας. Ρίχνουν πανεύκολα τις άμυνες μας και μας κατακλύζουν. Όμως όπως απροειδοποίητα ήρθαν, έτσι απροειδοποίητα φεύγουν. Εμείς μπορεί να ψάξουμε τα αίτια, τα γιατί και τα πως όμως αυτοί μας έχουν πια εγκαταλείψει και δεν έχει κάτι άλλο σημασία, πρέπει να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα που άφησαν πίσω τους. Μερικοί αφήνουν απλά την αίσθηση μιας ζεστής ανάσας στο σβέρκο μας ενώ μερικοί άλλοι μας σημαδεύουν με κάτι πιο μόνιμο από τη δερματοστιξία. Το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ξαναδειάζει αλλά ο άνθρωπος που μένει δεν είναι ο ίδιος. Φεύγοντας αφήνουν πίσω ένα σώμα με μοναδικό περιεχόμενο την θύμηση τους, τις στιγμές που μας χάρισαν και τα αισθήματα που μας έκαναν να γνωρίσουμε. Κυλάει όμως ο καιρός και ο πόνος της απουσίας γίνεται χαμόγελο αναπόλησης. Δεν τους ξεχνάμε όμως ποτέ. Ακόμα κι αν οι στιγμές μαζί τους παραμείνουν θολές εικόνες μπερδεμένες με τα απραγματοποίητα όνειρα μας είναι μέσα μας και άφησαν το στίγμα τους...

Κι όμως δεν ήμασταν εμείς, ήμουν εγώ.
Κι όμως δεν ήταν αυτοί, ήσουν εσύ.
Να 'σαι καλά.

*2011*

Όσο και να ντρέπομαι που το λέω, ναι, είμαι από τους ρομαντικούς που πιστεύουν πως η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη. Ναι ναι ξέρω τι σκέφτεστε αλλά πριν πετάξετε αυγά για να ελαφρύνω τη θέση μου ξεκαθαρίζω ότι δεν εννοώ πως είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που πιστεύουν πως επειδή πετάξαμε το παλιό ημερολόγιο και πήραμε νέο, επειδή έκανε η γη μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο και επειδή προστέθηκε ένα νούμερο στο τέλος της ημερομηνίας θα έρθουν δια μαγείας καλύτερες μέρες. Οχι. Είναι για μένα ας το πούμε μια νέα αρχή που εμείς θέτουμε στον εαυτό μας για νέες ευκαιρίες σε όσα απέτυχαν την προηγούμενη χρονιά.

Όλοι ανυπομονούσαν να βγει αυτή η χρονιά. Για μένα όμως, σαν ανάποδος άνθρωπος που είμαι, ήταν πολύ καλή χρόνια αφου έγινε επιτέλους κατι που τάραξε τα γέριμα τα νερά. Γι αυτό ευθύνεται ένας άνθρωπος που μπήκε κάπως παράδοξα στη ζωή μου και την έφερε τούμπα (και τον ευχαριστώ γι αυτό γιατί ήταν πολύ μονότονη και για 16 χρόνια). Το 2010 περιέχει τις πιο όμορφες μέρες τις ζωής μου μέχρι τώρα, όπως και πολλές άσχημες βέβαια αλλά η πλάστιγγα γέρνει βίαια προς τις πρώτες και οι άσχημες εξαερώνονται .

Το 2011 προβλέπεται να περιέχει 10 τόνους διάβασμα (ήδη έκανα την αρχή πρωί πρωί σήμερα με χημεία), φροντιστήρια, πίεση κτλ. Αν αυτά όμως αποδώσουν το Σεπτέμβρη θα έρθουν όλα όπως τα θέλω, στο χέρι μου είναι εξάλλου και η χρονιά με λίγα λόγια θα γαμήσει.

Όσο για τα ρεπορτάζ για την οικονομική κρίση, τους καυγάδες σε παράθυρα,τις συνομιλίες για το κυπριακό, την συγκλονιστική εξέλιξη στο νησι είναι ευπρόσδεκτα αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε.

Καλή και δημιουργική χρόνια εβριμπάντι!