''Σ_ _ _ _ _ _η''

Έφταιξες, έκανες μαλακία και το ξέρεις. Προσπάθησες να σώσεις την κατάσταση και να βγεις από πάνω με επιχειρήματα αλλά δεν τα κατάφερες άπλα και μόνο γιατί μέσα σου ήξερες ότι είχες κάνει λάθος.

Έσφαλες αλλά δεν μπορείς να το παραδεχτείς. Δυσκολεύεσαι να ρίξεις τον εγωισμό σου σε ανθρώπινα επίπεδα και να ξεστομίσεις μια λέξη-δεν είναι μεγάλη τρεις συλλαβές μόνο.

Έχεις διαστρεβλώσει μέσα σου τι σημαίνει ισχυη και κύρος. Δεν αποκτάς κύρος γιατι είσαι ''αλάνθαστος'' αλλά γιατί ξέρεις να παραδέχεσαι τα λάθη σου, να τα αναγνωρίζεις και να μαθαίνεις απο αυτά. Εσύ επαναλαμβάνεσαι και ανακυκλώνεις τα ίδια με αποτέλεσμα να πληγώνεις αλεπάλληλα ανθρώπους που δεν φταίνε για τα προβληματικά γονίδια σου.

Κρατάς απόσταση ασφαλείας γιατί πιστεύεις πως το να δείξεις τα συναισθήματα σου προδίδει αδυναμία αλλά η απόσταση αυτή μόνο την αδυναμία σου αποδεικνύει. Την ανικανότητα σου να χειριστείς τα λάθη σου και τις ενοχές που γεννιούνται από αυτά. Και τελικά οι ενοχές αυτές δημιουργούν ένα συμπαγές στρώμα, μια ασπίδα που αντί να σε καλύπτει καταστρέφει ότι γλυκό έχεις μέσα σου και σε κάνει απρόσιτο.

Είναι τόσο δύσκολο τελικά να πεις συγγνώμη ρε γαμώτο μου?

Μαθητές-εμπόρευμα

Σήμερα άκουσα κάτι και έφριξα. Δεν είχε πάει ποτέ το μυαλό μου σε κάτι τέτοιο, αδύνατο να το διανοηθώ.

Κάποιοι καθηγητές φροντιστηρίων στέλνουν μαθητές τους σε άλλους καθηγητές με τους οποίους συνεργάζονται και αυτοί τους δίνουν προμήθεια. Μάλιστα προμήθεια, χρήματα, σημειώσεις κτλ. Σαν να είναι κάποιο αντικείμενο ο μαθητής, ή στην καλύτερη περίπτωση ζώο και μπορείς να το δανείσεις, να το χαρίσεις ή να το πουλήσεις στο παζάρι και τον παίρνει όποιος δώσει την καλύτερη τιμή. Σε λίγο θα μας κρεμάνε και από μια ταμπελίτσα με νούμερο στο λαιμό, ή ακόμα καλύτερα να μας κολλάνε στο μέτωπο barcode. Α και το καλύτερο, υπάρχουν και τιμές ευκαιρίας του τύπου, στους πέντε μαθητές ο ένας δώρο! Στους 20 βρε έπρεπε να δίνετε και ένα πολυμίξερ δώρο.

Ο μαθητές δεν αντιμετωπίζεται με σεβασμό από τους καθηγητές των φροντιστηρίων αλλά σαν μια κινούμενη επιταγή και όλα αυτά πίσω από την πλάτη των ανυποψίαστων παιδιών και των γονιών τους. Δεν αμφισβητώ την ποιότητα της γνώσης αλλά τις ελεϊνες προθέσεις τους. Στο κάτω κάτω, ας κάνει κάτι το σύστημα ώστε να παιδιά να μην χρειάζεται να πηγαίνουν φροντιστήρια και η γνώση που θα παίρνουν από το σχολείο να είναι επαρκής. Να μην έχουν την ανάγκη του κάθε συμφεροντολόγου αλλά αυτό μάλλον ακούγεται σαν κάτι άπιαστο.

Και εδώ μπαίνουμε σε άλλο θέμα. Γιατί τα παιδιά να κάνουν φροντιστήρια? Είναι ένας φαύλος κύκλος. Το παιδί δεν ικανοποιήστε από τη μόρφωση που παίρνει στο σχολείο και αρχίζει φροντιστήριο με αποτέλεσμα να ψηλώσουν οι βαθμοί του συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Οι υπόλοιποι αρχίζουν επίσης φροντιστήριο, μεγαλώνει ο ανταγωνισμός και έτσι ο καθηγητής δεν προσπαθεί πια να κάνει καλό μάθημα γνωρίζοντας πως όλοι τα ξαναδιδασκονται το απόγευμα. Και βέβαια από όλη αυτη την ιστορία ωφελούνται όλοι, οι καθηγητές που είναι εφησυχασμένοι, οι γονείς που πιστεύουν πως κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους και οι καθηγητές του φροντιστηρίου που έχουν πελατεία. Α κάτσε, τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι και όλοι. Με τους μαθητές τι γίνετε? Απλά σκοτώνονται ατελείωτες ώρες μεταξύ των φροντιστηρίων και έχουν τον κάθε μαλάκα να τους αντιμετωπίζει σαν αντικείμενα. Τι ωραία.

Παρανοϊκές συζητήσεις

-Μαμά φεύγω.

-Που θα πας?

-Μέχρι την Έλενα.

-Με τα ποδιά?

-Ναι.

-Βάλε κάτι πάνω σου.

-Μαμά δεν κρυώνω.

-Όχι να πάρεις μια ζακέτα, είναι πολύ λεπτό αυτό που φοράς.

-Μα σου λέω δεν κρυώνω. Τι λεπτό? Αυτό είναι μάλλινο.

-Ξέρεις τι έπαθε μια μαθήτρια μου? Ερχόταν στο σχολείο με λεπτή μπλούζα και ακάλυπτο λαιμό, έπαθε πνευμονια και είναι στο νοσοκομείο τρεις βδομάδες τώρα

-Ναι, αλλά εγώ φοράω κασκόλ.

-Δεν είναι αρκετό, να βάλεις ζακέτα, και να πάρεις και ομπρέλα

-Μα δεν βρέχει.

-Θα βρέξει το είπε στο δελτίο καιρού.

-Προχτές.

-Ναι αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

-Μα ο ουρανός δεν έχει ούτε σύννεφο.

-Μπορεί να μαζέψει μέχρι να πας.

-Μαμά, 15 λεπτά περπάτημα είναι, πότε να προλάβει? Ούτε καν φυσάει

-Οχι, να πάρεις και να βάλεις και μακριες καλτσες, όλες οι αρρωστιες απο τα παγωμένα πόδια ξεκινάνε

-Μαμά είμαι εντάξει, δεν θα παγώσουν

-Τα δικά μου πάντως είναι παγωμένα δέκα λεπτά και ήδη νιωθω να πονάω το λαιμο μου

-Μαμα είσαι υπερβολική και σου λέω, δεν θα αρρωστήσω

-Τέλος πάντων, κάνε ότι θες

-Επιτέλους, να φύγω?

-Ναι, τη ζακέτα μη ξεχάσεις.

Εκνευρισμένη αναρτηση

Ποιος βλάκας είπε όταν θυμώνουμε να μετράμε ανάποδα απο το 10 για να ηρεμήσουμε? Καποιος τσαρλατάνος σίγουρα γιατι κι εγώ κι απο το 10 μέτρησα κι απο το 20 και απο το 100 και απο το 1000 και πάλι τιποτα. Έχω νευρα, πολλά νευρα, με εκνευρίζουν όλοι και όλα. Μου έφερε και η μάνα μου μια μπαλίτσα με ρύζι να τη ζουλάω όποτε έχω νευρα, στη μια βδομαδα έκανε πεντε τρύπες. Τελικά η μόνη λύση είναι να πάρω κανένα σάκο του μποξ να βγάζω το άχτι μου γιατι δεν με βλέπω καλα ούτε εμένα ούτε τους γύρω μου που φοβούνται και να μου μιλήσουν.

Ανοίγω την τηλεόραση και εκνευρίζομαι με τις ηλίθιες σειρές και τους ανικανους στα τηλεοπτικά παράθυρα, ανοίγω το pc και νευριάζω που κολλάει, μου μιλάει η αδερφή μου και νευριάζω γιατί μιλάει γρήγορα, με νευριάζει το φαγητό γιατί είναι ανάλατο, με νευριάζει η καθηγήτρια που είναι άχρηστη, με νευριάζει η διπλανή μου, το χαλασμένο καζανάκι, το τυχερό στυλό μου που έσπασε, τα πορτοκάλια που έχουν κουκούτσια, τα ψάρια που έχουν κόκαλά, το πλήκτρο ''ψ'' που δεν πατιέται εύκολα αυτή τη στιγμή, το ότι αρρώστησα και δεν αναπνέω με εκνευρίζουν ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΑ. Εκνευριζομαι που εκνευρίζομαι.

Δεν ξέρω τι φταιει, αυτες οι αναθεματισμένες ορμόνες πάλι, η κούραση τι? ΤΙ? Η μανα μου είναι πεπεισμένη να με πάρει σε ομοιοπαθητικό και αν-που δεν- θα είναι αποτελεσματικός θα πρέπει να με υποστούν για πολύ ακόμα. Τους καημένους.