Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Μπακ του σκουλ

Τελικά δεν είχα καταλάβει τι σημαίνει "πάω τρίτη Λυκείου" μέχρι που ήρθαν κάποια γεγονότα να με χαντακώσουν. Και μιλάω για μεγάλη πτώση από το συννεφάκι μου.Όλο το καλοκαίρι αντιμετώπιζα το γεγονός χαλαρά, σκεφτόμουν την αρχή της επόμενης σχολικής χρονιάς σαν κάτι πολύ μακρινό, είχα ψευδαισθήσεις και έλεγα εντάξει μωρέ, θα διαβάσω και θα περάσω. Πρώτα ήρθαν οι χαζοχαρούμενες διαφημίσεις "μπακ του σκουλ" αλλά τα χειρότερα έπονται.

Ένα μήνα τώρα έχουν ορμήσει όλοι πάνω μου να μου μιλάνε για πανεπιστήμια στην Αγγλία, για συστατικές επιστολές, personal statements, βαθμούς, μαθήματα, προεισαγωγικές, βάσεις για Ελλάδα, οικονομική κρίση, καταλήψεις, σχολές... Ο καθένας τα δικά του, ότι ξέρει, ότι άκουσε, διάβασε, νομίζει, συμπεράινει χωρίς τα περισσότερα να έχουνε και καμία βάση. Νιώθω ότι κάθομαι στην μέση με κάθε άσχετο και σχετικό γύρω μου να έχει πάρει από μια ντουντούκα και μου φωνάζει χωρίς να μπορώ να ξεχωρίσω τι λέει, απλά να κραυγάζει μέσα στο αφτί μου. Με πιέζουν τόσο που θέλω να σηκωθώ να τους φωνάξω ΣΚΑΣΤΕ και να φύγω αφήνοντας τους άναυδους. Δεν με αφήνουν τα ζυγίσω τα πράγματα ανάλογα με τις προτεραιότητες μου και να πάρω μια τελική απόφαση που θα είναι δική ΜΟΥ και μόνο. Στο κάτω κάτω εγώ ξέρω τι πραγματικά θέλω. Για το μέλλον μου πρόκειται και δεν θέλω να κάνω μια επιλογή που να τη μετανιώνω αμέσως ή μερικά χρόνια μετά.

Κάθε φορά που ακούω τη φράση , "Άντε Μυρτώ, φέτος είναι η χρονιά σου...!!!" (με κάμποσα θαυμαστικά και τελείες γιατί το λένε με ενθουσιασμό συνοδευόμενο μια τεράστια διάλεξη με συμβουλές) θέλω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο. Πως ακριβώς είναι αυτή η χρονιά μου? Η χρονιά μου γιατί? Μήπως τους διαφεύγει το γεγονός ότι εκτός του ότι τελειώνω το λύκειο και πρέπει να διαλέξω σχολή θα χρειαστεί να σκιστώ στο διάβασμα, να μειώσω τις εξόδους μου και να ξεπατωθώ στα φροντιστήρια? Και όλα αυτά μέχρι να δώσω εξετάσεις. Μετά έρχεται το άγχος να βγουν τα αποτελέσματα και η αγωνία να δω αν πέρασα στη σχολή που θέλω με τις 8 θέσεις παγκύπρια. Άκου είναι η χρονιά μου. Μόνο που τα σκέφτομαι με πιάνει ταχυπαλμία. Μυρτώ αναπνοές.
Και εκτός από όοολα αυτά τα οποία μπορούσα να χειριστώ τους έχω και αυτούς να ενισχύουν το φορτίο μου. Δεν το κάνουν για κακό αλλά γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μονο κακό μου κάνουν? Το καλό μου μόνο εγώ μπορώ να το ξέρω, ας με αφήσουν ήσυχη να κάνω την επιλογή μου χωρίς να μου προκαλούν πανικό. Άντε βρε, καλήν αρκην.