Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Brain Damage

Σήμερα έφτασα τα όρια μου. Το μυαλό μου έπαθε βραχυκύκλωμα και απλα σταμάτησε να λειτουργεί. Τρεις μήνες τώρα σκέφτεται ασταμάτητα και συνεχόμενα χωρίς καμία διακοπή. Έχω τα μαθήματα μου, τα διαγωνίσματα και δεν με φτάνουν αυτά αγχώνομαι για όλους τους υπόλοιπους εκτός από τον εαυτό μου και πότε δεν μπορώ να ξεσπάσω. Πρέπει να είμαι δυνατή, μου έχει φυτευτεί αυτή η ηλίθια ιδέα στο μυαλό από μωρό. Η Μυρτώ η δυνατή, η Μυρτώ η άφθαρτη, η Μυρτώ που δε λυγίζει, που δε σπάει
Πάντα ήμουν η καλή φίλη, η προσιτή φίλη, η φίλη στην οποια θα τρέξει ο άλλος να πει τον πόνο του, να εκμυστηρευτεί κάτι σημαντικό και πάντα άκουγα χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα, το ήθελα, ήθελα να βοηθώ. Άλλα στο τέλος κουράστηκε η ψυχή μου να συμπάσχω με τους άλλους, κουράστηκα να παραμελώ τον εαυτό μου και την προσωπική μου ζωη. Νιώθω σαν τη συμπαθητική φίλη της πρωταγωνίστριας που έχει ένα μικρο δευτερεύον ρόλο και είναι πάντα εκεί για ότι τη χρειαστεί η φίλη της.
Φτάνει όμως πια. Θέλω για μια φορα κι εγώ να γίνω πρωταγωνίστρια στο δικό μου έργο αλλά δεν έχω τη αυτή τη λάμψη, μάλλον είμαι καταδικασμένη να βγαίνω στους μικρούς τίτλους του τέλους.

4 σχόλια:

  1. ερχεσαι στα λογια μου...και συνηθως εκει που εεχεις κατα αχγωθει με τα μαθηματα και συμηθως ποτε δεν βρησκετε καποιος να σε "συμπονεσει" εχεις ολους τους αλλους που σου λενε διαφορα για τα "γκομενικα¨" τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή σου βδομάδα! Αν είσαι φίλη των βιβλίων, διάβασε το 'Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά όμως παντού' και θα με θυμηθείς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νταξι, θα το έχω υπόψην μου! Σ ευχαριστω κι ανταποδίδω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κοίτα να δεις....Λοίπον άκουσε...Μπορεί έτσι να νιώθεις, ότι είσαι η φίλη που τα ακούει όλα, που έχεις δεύτερο ρόλο στην ταινία. Κι όμως. Αυτό που κάνεις, που είσαι πάντα εκεί, στους φίλους σου, έτοιμη να ακούσεις κάθε τους βάσανο χωρίς να τους περιγελάσεις, αυτο είναι πολύτιμο για αυτούς. Και μπορεί να μη στο δείχνουν ή να μη φαίνεται, αλλά αν πάψεις να το κάνεις αυτό, οι φίλοι σου θα χάσουν τη γη από τα πόδια τους. Γιατί σίγουρα σημαίνεις πολλά για αυτούς. Πίστεψε με. Την έχω πάθει έτσι. Από την ανάποδη. Είχα μια φίλη, που ήταν πάντα δίπλα μου όταν την χρειαζόμουν, ήξερε τα πάντα για μένα, με άκουγε ακόμα και αν είχα τις ανάποδές μου και έπαιρνε και αυτή η μπάλα και ήταν πάντα δίπλα μου για να με συμβουλέψει. Ώσπου, το καλοκαίρι αυτό που πέρασε, και η φετινή χρονιά, ήταν διαφορετικά. Χάθηκε από προσώπου γης, έπαψε να υπάρχει για κάθε γνωστό της. Κι όταν επιστρέψαμε για τα σχολεία, έλεγε ότι αποφάσισε να κοιτάξει τον εαυτό της λίγο. Από τότε, κάτι άλλαξε μέσα της. Συνεχίζει να είναι δίπλα μας όταν την χρειαζόμαστε, όμως κάτι βλέπω, διαφορετικό, φθαρμένο πάνω της. Δεν είναι η ίδια που ήταν πέρσι. Μην κάνεις κίνηση να αλλάξεις. Θα απογοητεύσεις τους φίλους σου....Πίστεψέ με. =]

    ΑπάντησηΔιαγραφή