Καλα μου Χριστούγεννα

Είναι μια ηλιολουστη αλλα ψυχρή μέρα κι εσυ θα ευχοσουνα να έβρεχε αλλα ο αερας διωχνει όλα τα σύννεφα και εσυ τον κατεριέσαι. Βγαινεις απο το αμαξι και περπατας με αργα και σταθερα βήματα στο πεζοδρόμιο. Ανοιγεις την σκουριασμένη καγκελοπορτα του κήπου που τρίζει ελαφρως, ίσα ώστε να σε εκνευρίζει. Προχωρας λίγο πιο γρήγορα γιατι έχεις αρχίσει να κρυώνεις. Φτάνεις στο πλατύσκαλο του τεράστιου σπιτιου και λίγο δισταχτικά κτυπάς το κουδούνι.

Παρένθεση, ναι εγω είμαι αυτη

Απο την άλλη μερια της πόρτας ακους το χαρακτηριστικο τακ, τακ, τακ που κάνουν τα τακούνια όταν κάποιος τρεχει. Η πόρτα ανοίγει και σου επιτήθεται μια βαρια μυρωδια σκόρδου. Οι συγγενεις τρέχουν στο μέρος σου, οι θειες σου σου τραβάνε τα μάγουλα σαν να προσπαθούν να σου τα ξεχηλώσουν, σε σαλιώνουν σαν γραμματόσημο, σε ξεμματιάζουν και μετα σου τρίβουν το κραγιόν που έχει μείνει επάνω στο προσωπο σου. Εσυ νιώθεις οτι η μούρη σου έχει πολτοποιηθει αλλα διατηρεις ένα πλατύ χαμόγελο. Σε τραβάνε μέσα στο ζεστο κακόγουστο σπίτι και πριν να το καταλάβεις σου βγάζουν το παλτο και σε αναγκάζουν να κάτσεις στον καναπε. Και τότε αρχίζουν η χειρότερα.

Πρώτα σου λένε πόσο μεγάλωσες, ότι την τελευταια φορα που σε είχανε δει ήσουν τοση δα, σε ρωτάνε αν είδες περιοδο, αν σου έρχεστε κανονικά. Υστερα περνάνε σαν παρελαση μπροστά σου και οι αντρες της οικογενειας που σου λένε πως έγινες ολοκληρη γυναίκα και αστειεύονται με τη μάνα σου ότι σε λιγο θα γίνει γιαγια και αυτη γελάει για να μη φανει αγενης. Μετα αρχιζει η ανακριση. Αν βρήκες κανενα καλο αγόρι, αν τα πας καλα με το σχολείο κτλ. Στη συνεχεια καταφθάνουν τα μεγαλύτερα ξαδερφια και νιώθεις μια απιστευτη ανακούφιση γιατι τώρα βρήκαν κάποιον άλλον να πρήξουν .

Η γιαγια σου ερχετε απο την κουζινά και προστάζει όλοι να καθήσουν στο τραπέζι, οι θειες φέρνουν ενα ένα τα πιάτα και ο παππους σταθερα κάθεται στην κεφαλή του τραπεζιου. Μόλις ακουμπήσει η το πρώτο πιάτο στο τραπέζι ολοι συγχρονισμένα πεταγονται να βάλουν και ενω ερχονται απειρα φαγητα αυτοι κανουν στήβες στο πιάτο τους. Η γιαγια στεκετε όλη την ώρα πάνω απο το κεφάλι σου μήπως χρειαστει κάποιος τίποτα. Πάνω στα 20 λεπτά έχουν ανοιξει ήδη 5 μπουκάλια κρασι, έχουν γίνει όλοι σχεδόν αφύσικα χαρούμενοι απο το αλκοολ και αρχίζουν να ψάλλουν. Ναι, να ψάλλουν! Φωνάζουν, τραγουδουν γελάνε και μετα πιάνουν τα καψουροτράγουδα και αρχίζουν ολοι μαζι το κλάμα. Την ίδια ώρα η χαζή ξαδέρφη σου σου λέει για την κανούργια στεινλες στιλ κουζίνα που αγόρασε κι εσύ βαριέσαι τη ζωή σου ενώ κουνάς το κεφάλι σου με κατανόηση. Μέτα οι θείες σου για να φτιάξουν λίγο τη διαθεση βάζουν τα μικρα να χορεψουν και να τραγουδήσουν και στο τέλος μεταφερεστε όλοι στο καταλληλα διακοσμημενο σαλόνι για έναν γνήσιο κυπριακο καφε στον οποιο σταθερα τα μικρα μουλιάζουν τα morning coffee της μάνας τους. Και τότε αρχίζουν και οι συζητήσεις περι κρασιου και πολιτικής με μόνο διαλημμα την ώρα που θα έρθουν τα γλυκα που είναι φυσικά σε τεράστιες ποσότητες και πάντα περισσευουν.

Κατά τις 4 και μετα από πέντε ώρες παρακάλια στην αδελφή σου να πει πως νυστάζει φεύγεις. Ο όχλος σε ξαναφιλάει κι εσύ για να αντεξεις αυτό το μαρτύριο σκέφτεσαι πόσο κοντά είσαι στη λύτρωση. Όταν πια είσαι στο αυτοκίνητο το κεφάλι σου πονάει, τα αυτιά σου βουίζουν και η κοιλιά σου είναι έτοιμη να εκραγεί από παραγέμισμα.

Κι όμως, αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι απ όλα αυτά δεν θα άλλαζες τίποτα, ίσως μόνο να πρόσθετες ένα χιονισμένο τοπίο. Άντε, καλά Χριστούγεννα βρε!