RIP αβαφτιστε 23/5/2010

Έχω να δηλώσω κάτι. Ψόφο σε ούλλους τους οδηγούς που τσιλλουν τους κάττους και ειδικά στους οδηγούς που επάτησαν τους τελευταίους 7 κάττους μου.

Εβαρέθηκα όπου πηαίνω να θωρω τσιλλημενους καττους δεξιά τζ αριστερά μες το δρόμο με τα εντόσθια πόξω. Και το χειρότερο εν η απάθεια με την οποία αντιμετωπίζουν ούλλοι τούτο το γεγονός γιατί πλέον εν τόσο συνηθισμένο που εν εν καν αξιο αναφοράς

Θυμούμαι που ήμουν πιο μιτσια, μια μέρα μετά το πίττωμα του salt που τον ήβρα πεταμένο σε ένα κάλαθο, είδα όνειρο ότι επερπατούσαμε μεσα στο δρόμο τζαι είχε τσιλλημενους ανθρώπους αλλά εμάς εν μας έκοφτε τζαι επερνούσαμε τζαι που πάνω τους σαν να ήταν ότι πιο φυσικό. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι αίματα τζαι διαμελυσμένους ανθρώπους τζαι εμάς εν μας έκοφτε, ούτε καν το εβρισκαμε παράξενο

Ο τελευταίος κάττος μου, ο αβάφτιστος όπως τον έλεα (ούλλοι εδωσαν του και διαφορετικό όνομα αλλα κανένα εν ήταν επίσημο, βλέπε Πολύφημος, Όμηρος, Στίβι) ήταν τυφλός τζαι πραγματικά έτρεμα κάθε φορά που τον εθωρούσα να διασταυρώνει Τζαι ξέρεις τους Κύπριους οδηγούς, πιάνουν το αυτοκίνητο του και βζζζζζζζ βουρουν τζαι όποιον πάρει ο χάρος. Ε τελικά επήρε τζαι τον αβάφτιστο όπως και ακόμα 6 κάττους μου πριν για τους οποίους έχυσα μαύρο δάκρυ. Γιατί κύριε μου να βουρας μέσα στις γειτονιές? Αν επήαινες με 50 km την ώρα ήταν να προλάβεις να σταματήσεις εγκαίρως πριν τον κάμεις κιμά, αλλά εσύ είσαι ραλλιστας.

Τελικά αναρωτιέμαι μήπως είμαι ανώμαλη που στεναχωρκούμε παραπάνω για τον θάνατο ενός καττου παρα ενός ανθρώπου