Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Περιστατικο: έτος 2011 παρα κατι

Ήμουν προχτές σε ένα κατάστημα με παιδικά παπούτσια και δίπλα μου ήταν μια τυπικότατη κυπριακή οικογένεια. Η μάμα, ο παπάς, οι δυο κόρες κάπου 3 και 1 και ο γιος γύρω στα πέντε που βγήκαν για τα συνηθισμένα χριστουγεννιάτικα ψώνια.
Σε κάποια φάση ο γιος παίρνει ένα ροζ παπούτσι από το ράφι για να το δείξει στη μάνα του και μόλις τον βλέπει ο πατέρας (κάπου στα 35, ορίτζιναλ Κυπραίος) γουρλώνει τα μάτια του, αλλάζει 150 χρώματα και δίνει με μανία μια ανάποδη στο γιο του. Τον αρπάζει μετά από τη μπλούζα και του φωνάζει στα μούτρα" τι είσαι εσύ για να φορείς ροζ? είσαι που τους άλλους εσύ? ο δικός μου γιος εν εν που τους άλλους, κωλόπαιδο" . Το μωρό εντομεταξύ να κλαίει με φόβο και να επαναλαμβάνει σχεδόν από μέσα του "ήταν για τη Μαρία, ήταν για τη Μαρία" (αδελφή) "δεν είμαι από τους άλλους, δεν είμαι αλήθεια". Πανάθεμα κι αν ήξερε τι ήταν οι "άλλοι".
Το αποκορύφωμα όμως ήταν η μάνα. Το δικό μου σαγόνι να κρέμεται από το σοκ, το ίδιο και της πωλήτριας και να γυρίζει η μανα και να λέει με ύφος ντροπής και συνωμοτικό τόνο στον άντρα της " αγάπη μεν φωνάζεις μες τον κόσμο, μας βλέπουν". Το μόνο που την ένοιαζε ήταν το τι θα πει ο κόσμος που φώναζε η "αγάπη" στο παιδί δημόσια.
Μέτα φυσικά συνέχισαν ανενόχλητοι τα ψώνια τους σαν να μην υπήρχε καμία αιτία προβληματισμού και αγνοώντας το παιδί τους που έκλαιγε λίγο πιο πίσω. Δυστυχώς εκείνο το κλάμα θα είναι το μικρότερο κατάλοιπο αυτής της συμπεριφοράς σε εκείνο το παιδί.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Α christmas carol

Αρέσκει μου τούτη η περίοδος. Αρέσκουν μου τα Χριστούγεννα τζαι το παράδοξο ένει ότι αρέσκει μου τζαι η πολυκοσμία της συγκεκριμένης περιόδου ενω συνήθως απεχθάνομαι την. Αρέσκει μου πολλά να κατεβαίνω κέντρο, στην ανάγκη τζαι στο mall τζαι απλά να πιττώνουμε μες τον κόσμο, να κουτσουφλω πας σε μωρά που βουρούν τζαι να μου την διά η κάθε μάμα με σπαστική φωνή που βουρά το κοπελλούι της τζαι τσιριλλά "Πανίκκο το μωρόο". Εν με ενοχλούν καθόλου, ισια ίσια που χαμογελώ τζιόλας αμα τους παρατηρώ. Φαινουνται χαρούμενοι, σαν να εφύαν για λλιο που τη μιζέρια τους τζαι εδωκεν τους την πουπανω μια προγραμματισμένη χαρά.
Το μόνο που θυμίζει την πραγματικότητα εν οι διαφημίσεις του τύπου "αυτό το παιδάκια στην Αφρική δεν μπορεί να γιορτάσει" ή " Αυτή η οικογένεια φέτος δεν έχει λεφτά για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι" τζαι αμέσως λεν ούλλοι "Μάνα μου ρεεεε", πιάνει τους ο πόνος τζαι απλώνουν το χέρι τους για να δώσουν 2-3-5 ευρώ. Τουλάχιστον κάτι ενει τζαι τούτο τζαι ας το θυμούνται μόνο καθε Χριστούγεννα τζαι πάσχα. Οι ίδιοι βέβαια αγοράζουν 150 άχρηστα στολίδια κάθε χρόνο για το δέντρο τους τζαι καινούργια ρούχα για να τους έβρει ο νέος χρόνος κεκέτους. Ενταξει δικαίωμα τους στο κάτω κάτω άπλα πιστευκω πως τα χρήματα τους μπορούσαν να αξιοποιηθούν αλλιώς. Εν θα συνεχίσω το θέμα γιατί νομίζω εν πολλά κορεσμένο τζια σιουρα εν να υπάρχει ένα ανάλογο άρθρο σε κάθε εφημερίδα που θέλει αν θεωρεί πως έχει επίπεδο και καυστικότητα.
Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι που τις γιορτές που μπορώ να πω ότι καμνει τες ιδιαίτερες εν οι οικογενειακές συνάξεις μας μιας τζαι είμαστε διασκορπισμένοι σε Λευκωσία, Λεμεσό, Αγγλία Αθήνα τζαι εν δύσκολο να συγχρονιστούμε. Νομίζω πάντα τουτο ήταν που μου άρεσκε περισσότερο τζαι το ότι για μια φορά στο τραπέζι είχαμε κατι αλλο να συζητήσουμε εκτός που πολιτικά αφού ούλλοι στο σόι μου έχουν αποψη για ούλλα, οπως τζαι σε κάθε κυπριακο σοι άλλωστε. Τζαι τα δώρα αρέσκαν μου βεβαια. Πάντα απολαμβανα να τα δίνω τζαι να τα παίρνω αλλά ευτυχώς εν ήταν ποττέ το σημαντικότερο κομμάτι της ημέρας. Η αλήθκεια ενει πως άρεσκε μου πολλά το όλο κόνσεπτ του Αη Βασίλη τζαι ότι οταν εκαταλαβα πως ήταν ψευτικος εππεσα που τα σύννεφα. Αφηνα του μπισκότα τζαι γάλα κάθε χρόνο τζαι ενα πρωί ήβρα το σιωνωσμένο με το λασάνι πίσω που τα φκιορα. Στην αρχη εσκέφτηκα πως εφταιαν οι τάρανδοι που εσιωνώστηκε αλλα μετά ηρτε η φλασια τζαι η απογοήτευση. Σαν καλή κόρη όμως εν είπα τίποτε τζαι αφηκα τους να χαίρουνται με τη χαρά μου όταν τα αννοια.
Αρέσκουν μου τα Χριστούγεννα τζαι αππώνουμε οποτε ακούω κάλαντα. Χαίρουμαι πολλά. Τα τελευταία χρόνια εσταματήσαν να ερκουνται χαριτωμένα παιδάκια τζαι κουβαλιουνται μας κάτι μαντράχαλλοι 14 χρονων που μαζευκουν λεφτά για guitar hero τζαι τραουδουν σαν να φωναζουν σύνθημα του ΑΠΟΕΛ. Εν πειραζει ομως, εγω αννοίω τους τζαι διω τους τζαι λεφτα τζαι κανα μελομακάρονο να μπουκωθουν να σιωπήσουν. Ευτυχώς η μάμα μου φέτος εν εφερε ακόμα μελομακάρονα γιατί να τα φτιάξει αποκλειεται (καλλύτερα δηλαδή για τη σωματική μας ακεραιότητα). Μπορώ να φάω την πιατέλλα μόνη μου τζαι μετά νιώθω τύψεις τζαι βάλλω τζαι 5 κιλά. Χαλάλι όμως
Α εν ηξέρω αν σας το είπα αλλα αρέσκουν μου τα Χριστούγεννα, μάλλον ειπα το. Φέτος όμως νομίζω εν να εν τα καλλύτερα. Οι εν το βασίζω σε προαίσθημα, εχω τους λόγους μου που το λέω, εξάλλου 7 τζαι πόψε.
Καλα Χριστούγεννα, και μην πειτε αν θα οδηγησετε, να μεινει τζαι τιποτε χρήσιμο που τουτη την αναρτηση

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

19

Είμαι σε μια κατάσταση πλήρους αδράνειας. Νιώθω ότι απλά υπάρχω παθητικά και δεν με αφορά το τι γίνεται γύρω μου. Το περιβάλλον είναι ένα interactive φόντο στο οποίο περπατώ, μιλάω, τρώω κτλ αλλά δεν με επηρεάζει, είναι απλά φόντο. Ότι συμβαίνει γύρω μου για τις επόμενες 19 μέρες δεν έχει νόημα, το μόνο που υπάρχει είναι μέτρημα και μόνο αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι να φτάσουν οι 26 του μήνα.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι μερικές φορές αυτό το μέτρημα φτάνει τα όρια της ψύχωσης. Τι εννοώ? Να ξέρεις ότι μένουν 19 μέρες, 456 ώρες, 27360 λεπτά και 1641600 δευτερόλεπτα. Να σκέφτεσαι από μέσα σου τι έγινε 19 μέρες πριν και να πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι και τόσο μακριά. Για παράδειγμα ξέρω ότι πριν 19 μέρες έγραψα διαγώνισμα βιολογία και σκέφτομαι ότι πέρασαν αρκετά γρήγορα. Όσο και να δημιουργώ ψευδαισθήσεις όμως, πάλι κυλούν βασανιστικά αργααα.

Μακάρι να μπορούσα να κοιμηθώ, να ξυπνήσω και ταταμ! να έχουν περάσει. Η μαλακία είναι ότι όσο αργά περνούν αυτές τόσο γρήγορα θα περάσουν και οι πέντε μέρες που ακολουθούν τις 26 του μήνα. Μια χρονομηχανή νομίζω θα ήταν ότι πρέπει.