Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Απροειδοποιήτα

Κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας απροειδοποίητα, σαν να προσγειώθηκαν από το πουθενά και ταράζουν τα νερά μας. Δεν μας ρωτάνε καν αν χωράνε και πριν το πάρουμε είδηση εισβάλλουν στην πραγματικότητα και στα συναισθήματα μας. Ρίχνουν πανεύκολα τις άμυνες μας και μας κατακλύζουν. Όμως όπως απροειδοποίητα ήρθαν, έτσι απροειδοποίητα φεύγουν. Εμείς μπορεί να ψάξουμε τα αίτια, τα γιατί και τα πως όμως αυτοί μας έχουν πια εγκαταλείψει και δεν έχει κάτι άλλο σημασία, πρέπει να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα που άφησαν πίσω τους. Μερικοί αφήνουν απλά την αίσθηση μιας ζεστής ανάσας στο σβέρκο μας ενώ μερικοί άλλοι μας σημαδεύουν με κάτι πιο μόνιμο από τη δερματοστιξία. Το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ξαναδειάζει αλλά ο άνθρωπος που μένει δεν είναι ο ίδιος. Φεύγοντας αφήνουν πίσω ένα σώμα με μοναδικό περιεχόμενο την θύμηση τους, τις στιγμές που μας χάρισαν και τα αισθήματα που μας έκαναν να γνωρίσουμε. Κυλάει όμως ο καιρός και ο πόνος της απουσίας γίνεται χαμόγελο αναπόλησης. Δεν τους ξεχνάμε όμως ποτέ. Ακόμα κι αν οι στιγμές μαζί τους παραμείνουν θολές εικόνες μπερδεμένες με τα απραγματοποίητα όνειρα μας είναι μέσα μας και άφησαν το στίγμα τους...

Κι όμως δεν ήμασταν εμείς, ήμουν εγώ.
Κι όμως δεν ήταν αυτοί, ήσουν εσύ.
Να 'σαι καλά.

7 σχόλια:

  1. εμμμ... μήπως κάποια ερωτεύτηκε?

    πάντως ισχυει αυτό που λέμε μην κλαις που κάτι τέλειωσε αλλά να χαίρεσαι που κάποτε υπήρξε!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραίο και εύστοχο κείμενο, αναγνώρισα στα λόγια σου μια πραγματικότητα του εαυτού μου.

    “Κυλάει όμως ο καιρός και ο πόνος της απουσίας γίνεται χαμόγελο αναπόλησης.”
    ^^ Δεν είμαι τόσο σίγουρη γι’αυτό, έχω ακούσει ότι κάποιες πληγές μένουν πάντα ανοιχτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. aggeliki: ποια ποια? :p
    περα απ την πλάκα όντως χαίρομαι που υπήρξε και δεν μετανιώνω τίποτα αλλα αυτο δεν σημαινει πως δεν θα κλαίω κιόλας.Είναι έυκολο να λες πως δεν θα κλαψεις αλλα δύσκολο να το κάνεις

    Eloy: Αυτο είναι που φοβάμαι κι εγώ, ξέρω ήδη πως θα μου μείνει παντα αποθημένο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «Το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ξαναδειάζει αλλά ο άνθρωπος που μένει δεν είναι ο ίδιος.»

    Μας διαμορφώνουν και μας εξελίσσουν οι διάφορες καταστάσεις και οι εμπειρίες που ζούμε σιγά σιγά, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνουμε εμείς οι ίδιοι.
    Όχι όμως τόσο ριζικά ώστε να χάσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και όλα αυτά τα συναισθήματα που έκαναν τους άλλους (ακόμα και αυτούς που μας πλήγωσαν) να είναι μαζί μας -αν ήταν μαζί μας τελικά.

    «Δεν τους ξεχνάμε όμως ποτέ.»
    Κι ας ξεχνάνε εκείνοι. Εδώ είναι η ουσία όλη.

    Μην φοβάσαι να κλάψεις, Μυρτώ. Κάποιοι δε θα σε παρεξηγήσουν. Κλάψε να βγει από μέσα σου, ακόμα κι αν τελικά δεν αξίζουν ούτε ένα δάκρυ. Για μας αξίζουν πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι, και οσο και να λένε οι τρίτοι πως δεν αξιζει να κλαιμε και να πονάμε μόνο εμεις ξερουμε τι ήταν πραγματικα αυτοι οι ανθρωποι για μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και οι πρώτοι το λένε αλλά δεν πειράζει, υγεία. Και θα έρθει αλλιώς η ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός για να μπορέσει ο ανθρώπινος οργανισμός (και ιδιαίτερα η καρδιά) να επουλώσει τις πληγές και τα σημάδια που μας άφησαν αυτοί οι άνθρωποι που μπήκαν έτσι απροειδοποίητα στη ζωή μας.

    Ο χρόνος όμως μπορεί να γίνει και ο πιο κυνικός εχθρός, μιας και το πέρασμα του είναι βασανιστικά αργό, και μέχρι να φθάσει η στιγμή που θα μπει κάποιο καινούργιο άτομο στη ζωή μας έτσι απροσδόκητα, έχουμε αλλάξει εντελώς...απο μαννερισμούς σε χαρακτήρα και συνήθειες μέχρι και σε τρόπο σκέψης.

    Και ο μόνος τρόπος να κρατήσεις τις στιγμές που σε σημάδεψαν απο αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν ξαφνικά στη ζωή σου, και κατά τον ίδιο τρόπο έγινε και η πιθανή εθελούσια (και μη) έξοδος τους, είναι να κρατάς στιγμές καλά κλειδωμένες στο μυαλό σου. Τότε οι αναμνήσεις και τα εγκεφαλικά "αρχεία" επικοινωνούν με το συναίσθημα του μικρού μας ζωτικού οργάνου που ονομάζεται καρδιά, και μας θυμίζει πως κάποτε υπήρξαν αυτοί οι απροειδοποίητοι άνθρωποι και πως πάντοτε θα μένουν ζωντανοί στα μπαούλα της ψυχής μας....

    Απροειδοποίητα έτσι κι' εμείς μπαίνουμε στις ζωές άλλων ανθρώπων, και ευχόμαστε για το καλύτερο μελλοντικό σύνδεσμο μαζί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή