Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Μυρτώ αγνοείται, vol.2

Ξυπνάς ένα πρωί, ή μάλλον άκυρο, σε ξυπνούν ένα πρωί, μέρα Τετάρτη. Σε μισή ώρα πρέπει να είσαι σχολείο και σέρνεσαι στο μπάνιο για να κάνεις τη γνωστή ιεροτελεστία. Εκεί λοιπόν που πλένεις τα δόντια σου και στηρίζεσαι στον τοίχο με το ένα χέρι μισανοιγεις τα μάτια σου και ενώ αντικρίζεις το είδωλο σου το μάτι σου γίνεται ππιριλα. Ποια στο θκιάλο είναι αυτή που βλέπεις μπροστά σου? Δεν έχει τίποτα κοινό με τον άνθρωπο που έβλεπες πριν 1 χρόνο στον ίδιο καθρέφτη παρόλο που θα ήθελες το γυαλί να έχει παραποιήσει το είδωλό σου. Η φιγούρα που έβλεπες κάποτε είχε δύναμη μέσα του, όρεξη, ΖΩΗ. Αυτή η σκιά του που βλέπεις μπροστά σου σήμερα είναι έτοιμη να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή και ψάχνει απελπισμένα από κάπου να γαντζωθεί.
Αυτό που συνειδητοποιήσες η ώρα 6 και 45 το χάραμα σε αφήνει άναυδη και σε στοιχειώνει για ολόκληρη την ημέρα. Είσαι χαμένη στις σκέψεις σου, ξεχνάς ακόμα να πάρεις και σάντουιτς από την καντίνα το διάλειμμα Που πήγε ο άνθρωπος που ήσουν τότε? Αλήθεια πως ήσουν, θυμάσαι? Σου έρχονται όλα αμυδρά. Ο άνθρωπος εκείνος απολάμβανε το σεβασμό από τους άλλους άλλα κυρίως από τον εαυτό του, έπαιρνε πρωτοβουλίες, ήταν αρχηγός, τα πάντα περνούσαν από το χέρι του, του άρεσε να δίνει και να στηρίζει τους άλλους, ΓΕΛΟΥΣΕ. Τώρα όμως ο άνθρωπος εκείνος χάθηκε,. Δεν μπορείς καν να στηρίξεις τον ίδιο σου τον εαυτό πως περιμένεις να στηρίξεις τους άλλους? Σέρνεσαι στην καθημερινότητα σου όπως σερνόσουν και το πρωί για να πας στο μπάνιο. Σου έλειψες. Μπορεί ο εαυτός σου να είχε τόσες ατέλειες αλλά ήταν δικός ΣΟΥ, ανήκε σε σένα και μόνο, σε κανέναν άλλον. Έχεις πια αλλοτριωθεί, νιώθεις το σώμα σου σαν νοικιασμένο δωμάτιο που ο ιδιόκτητης του, εσύ, το ζητάει πίσω. Θέλεις να ξαναγελάσεις χωρίς τύψεις μέσα από την καρδία σου, να κάνεις μια μαλακία χωρίς να φοβάσαι μήπως απογοητεύσεις κάποιον με τη δήθεν ανωριμότητα σου, να κάνεις παρέα με τα άτομα που γουστάρεις χωρίς να σε αποκαλούν επιφανειακό και να κάνεις τούμπες στα γρασίδια χωρίς να κατηγορηθεις για παλιμπαιδισμό. Το κυριότερο που σου έλειψε όμως είναι ότι και να απογοητεύσεις κάποιον ή θεωρηθείς, κατηγορηθεις για κάτι να μην σε ενδιαφέρει γιατί ξέρεις πως με τις πράξεις σου αυτές εκπληρώνεις τα θέλω σου και είσαι ο εαυτός σου. Θα σου άρεσε να είσαι ξανά ατελής και ξέρεις πως η προσπάθεια σου να αγγίξεις την τελειότητα σε έφερε εδώ. λίγα λόγια η προσπάθεια σου να γίνεις αυτό που ήθελαν οι άλλοι.
Έχεις μια έκρηξη ενέργειας, αδημονεις να πάρεις ξανά τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου να ξεφύγεις από αυτή τη μιζέρια, την παρακμή. Κανονίζεις μια έξοδο και είσαι σίγουρη πως θα περάσεις υπέροχα. Το βράδυ όμως σε βρίσκει στο ίδιο κρεβάτι να κλαις όπως κι εχτές. Ίσως είναι πιο δύσκολο απ ότι νόμιζες..

4 σχόλια:

  1. Είναι πολύ πιο δύσκολο απ'όσο νομίζεις, όντως.
    Αλλά ξέρεις ότι θα σε βγάλει πιο δυνατή, εν τέλει. Και μετά από καιρό πάλι που θα κοιτάς τον καθρέφτη, θα γελάς. Θα γελάς, επειδή το είδωλο αυτό δεν θα 'ναι τίποτα παραπάνω από μια ανάμνηση. Κι εσύ θα είσαι ξανά ο πραγματικός σου εαυτός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. hi se olus! yia logus anoteras vias, anagazomai na kleiso to paron blog mu ke metaferomai edo:
    http://oramiden-eli.blogspot.com/
    kopiaste!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχομαι αυτή η μέρα να μην αργήσει πολύ ζεντ. Απο μένα δεν εξαρταται ομως? Τωρα φαίνεται σχεδόν αδύνατον αλλά ειναι ακόμα νωρίς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι πολύ νωρίς. Αλλά σκέφτομαι την χαρά που ενδέχεται να νιώσουμε σαν έρθει εκείνη η μέρα και θα πάρουμε την ζωή πίσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή