Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Εν Κατακλείδι

Βρέθηκα να κουβεντιάζω με δυο αγαπημένες φίλες και μια καθηγήτρια μας για την εξέλιξη της τεχνολογίας και η συζήτηση αφού έφτασε στο θέμα ιατρική κατέληξε στον καρκίνο . Εγώ και η Μ. μιλούσαμε πολύ άνετα, προφέραμε εύκολα τις λέξεις καρκίνος, χημειοθεραπεία, πένθος, χωρίς να συλλαμβάνουμε την πραγματική διάσταση τους αλλά και του ίδιου του θέματος. Μερικές φορές αν και δεν το αντιλαμβανόμασταν φτάναμε στα όρια του ορθολογισμού "Δεν πρέπει το άτομο να αποκλείει κάτι κακό από το να του συμβεί και να αναρωτιέται γιατί σ 'αυτόν και όχι στον άλλον όταν χτυπήσει την πόρτα του". Αυτό είχα πει, το είχα αποκαλέσει εγωιστική νοοτροπία. Μας παρέσυρε κάπως η συζήτηση, είπαμε πολλά, μιλήσαμε για λυπηρές καταστάσεις που ξέραμε αλλά δεν βιώσαμε πότε και δεν προσέξαμε την Κ. που έκλαιγε από ώρα παραμόνο όταν το σιγανό κλάμα κλιμακώθηκε σε λυγμούς. Πήγα να την αγκαλιάσω, να της ζητήσω συγγνώμη που άνοιξα το θέμα, που μίλησα τόσο επιπόλαια αλλά αυτή με απώθησε, ήθελε να το αντιμετωπίσει μόνη της. Δεν άκουγε λόγια, δεν είχαν σημασία τα λόγια και έπαψα να της μιλάω. Πέντε χρόνια πριν έχασε τον αδερφό της από καρκίνο, ένα νέο άνθρωπο γεμάτο ζωή και από τότε η δική της ζωή αλλά και της οικογένειας της εξελίσσεται στη σκιά της απώλειας Ένιωσα ο πιο χαζός άνθρωπος στον κόσμο και είχα θυμώσει απίστευτα με τον εαυτό μου. Έζησα μαζί της αυτό το γεγονός και μπόρεσε να μου διαφύγει και να τολμήσω να μιλήσω για τον καρκίνο και τον θάνατο εντελώς αποστασιοποιημένη και ανίδεη.
Φοβάμαι το θάνατο. Τρέμω το δικό μου αλλά περισσότερο φοβάμαι την απώλεια κάποιου δικού μου ανθρώπου Δεν την έχω βιώσει ποτέ και τρομάζω στην ιδέα ότι κάποτε πρέπει να την αντιμετωπίσω. Ακούγεται εγωιστικό και ξέρω πως είναι, κάποιος στερείται τη ζωή και εγώ έχω και την έγνοια για το πως θα αντιμετωπίσω την απουσία του. Έχω δει τον πραγματικό πόνο, τον έχω ακούσει στο κλάμα και τον έχω διαβάσει στα βιβλία αλλά ποτέ δεν τον ένιωσα. Για αυτό τον φοβάμαι τόσο, μου είναι άγνωστος. Έχω φτάσει σε σημείο κάποιες περιόδους να μου γίνεται εμμονή και να κάνω σενάρια τύπου "βλέπω το θάνατο σου".
Ξέρω όμως ότι όταν θα γίνει δεν θα μπορέσω να παρηγορηθώ σε εκφράσεις του τύπου, θα πάει κάπου καλύτερα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει το καλύτερο, απλά πεθαίνεις. Ασυναίσθητα όμως θα πω κι εγώ γιατί σε μένα, θα ακολουθήσω την εγωιστική νοοτροπία όπως την χαρακτήρισα και θα "γελάσω" με τον εαυτό μου για την παιδιάστικη αντιμετώπιση που είχα μέχρι τότε.

6 σχόλια:

  1. Εφόσον το έκανες εν αγνοία σου, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Απλά σου ξέφυγε. Με το δίκιο της η κοπέλα ξέσπασε, αλλά πιστεύω θα κατάλαβε κι αυτή ότι εκείνη τη στιγμή δεν το σκέφτηκες. Είναι λογικό όταν κάποια θέματα δεν μας έχουν αγγίξει στο μέγιστο βαθμό (όπως εσύ που δεν έχεις ευτυχώς κάποιο τέτοιο βίωμα με συγγενή σου - ναι, είναι διαφορετικό να συμβεί σε φίλο σου από το να συμβεί σε συγγενή σου) να τα βλέπουμε κυνικά. Όταν μας αγγίξουν, τότε αναθεωρούμε.
    Απλά θέλω να πω ότι ο οποιοσδήποτε θα ένιωθε άσχημα μετά από αυτό, αλλά δεν μπορείς να αυτοκατηγορείσαι διότι έγινε άθελά σου.
    Γιατί σε σένα; Γιατί κάποια στιγμή έρχεται η σειρά όλων μας. Απλά φρόντισε να έχεις εισιτήρια για τις πίσω θέσεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εσκέφτουμουν το τζι εγιώ σήμερα τούτον σε μιαν συζήτησην στην τάξη. Έν είσιεν να κάμει με θανάτους αλλά σίουρα που έναν σημείον τζιαι μετά εξεκινήσαμεν να μιλούμεν τόσον ορθολογικά τζιαι απομακρυσμένα που ο ίδιος έν ενιωθα καθόλου άνετα με τον εαυτόν μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Zed- μπορει να ήταν εν αγνοία μου αλλά αυτο δεν με παρηγορεί κάπως γιατι ο πόνος που της προκάλεσα ήταν εξίσου δυνατος. Θα φροντίσω :)

    δμ3κ - νομίζω ότι ούλλοι καμνουμεν το ως έναν βαθμό αλλά με την εμπειρία μαθαίνεις τζαι ελεγχεις το.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εκανες ενα λαθος που θα κανανε πολλοι, κι εγω θυμαμαι μιλουσα για θανατο ενω ηξερα πως ενα ατομο που ηταν εκει διπλα μου ειχε χασει τον πατερα του σε μικρη ηλικια...
    καλα εκανες και το εξεφρασες καπου, εστω στο μπλογκ, το μετανιωσες κι αυτο δειχνει μια συνειδητοτητα...δεν σου προτεινω να χαρεις μεσα στη λυπη, ομως αυτο ειναι πολυ χαρουμενο γεγονος, ησ υνειδητοτητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και οταν συνειδητοποιεις κάτι εισαι σε θέση απο το να αφησεις να ξαναγίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η επιγνωση ειναι καλυτερη απο την αγνοια για τα λαθη μας...:(

    ΑπάντησηΔιαγραφή