Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Ανθρωπιστική ειρωνεία

Θέλετε να μάθετε τον ορισμό της ειρωνείας και μάλιστα της τραγικής; Είμαι το κατάλληλο άτομο για να σας διαφωτίσει. Περικλείεται λοιπόν σε μια έκφραση που στην τρίτη λυκείου έχει καταντήσει καραμέλα, "ανθρωπιστική παιδεία". Ναι το ξέρω ότι σας αρέσει η έκφραση, κρύβει μια ποιότητα ρε παιδί μου, παραπέμπει σε αρχαίους φιλοσόφους αλλά δεν νομίζω οι προαναφερθέντες μακαρίτες είχαν στο μυαλό τους την σημερινή κατάντια της.
Λοιπόν αυτή η ανθρωπιστική παιδεία φαίνεται να είναι η επίλυση για τα πάντα. Αλόγιστη και λανθασμένη χρήση της τεχνολογίας? Ανθρωπιστική παιδεία! Ανικανότητα να αντικρούσουμε ότι μας ταϊζουν οι διαφημίσεις μέσα από τα ΜΜΕ? Ανθρωπιστική παιδεία! Ασέβεια προς το περιβάλλον? Ανθρωπιστική παιδεία! Τα σακουλάκια με τα lays είναι γεμισμένα μόνο μέχρι τη μέση? Ανθρωπιστική παιδεία! Βέβαια μετρά σαν μπόνους αν χρησιμοποιήσεις τις εκφράσεις "καλλιέργεια της κριτικής σκέψης", "συνείδηση του πολίτη", "πνευματική αδράνεια", "διάπλαση χαρακτήρα και προσωπικότητας του μαθητή" και "βαθμοκεντικό σύστημα" μιλώντας γι αυτήν αφού θα φανείς ψαγμένος. Και ναι συμφωνώ μαζί σου, ανθρωπιστική παιδεία ftw! Κατάφερες φίλτατε καθηγητή και ειδικά εσυ αγαπημένο υπουργείο να με πείσεις πως αυτή είναι η ιδανική μορφή παιδείας όμως να σε ρωτήσω κάτι, γιατί δεν την εφαρμόζεις ΕΣΥ πρώτος? Μια ιδέα λέω μόνο που μου πέρασε τυχαία από το μυαλό όταν σε άκουσα να κηρύττεις για το πόσο ζωτικής σημασίας είναι να έχω την δική μου άποψη και να καλλιεργήσω την κριτική μου σκέψη. Όταν όμως μετά τα λόγια σου πήρα θάρρος και τόλμησα να πω τη γνώμη μου όχι μόνο δεν τη δέχτηκες αλλά ούτε καν έκανες τον κόπο να την ακούσεις. Μετά μου ξαναήρθε αστραπιαία η ίδια ιδέα όταν αναγκάστηκα να μάθω μια έκθεση απ έξω αφού στην πρώτη που τόλμησα να γράψω κάτι εκτός τον σημειώσεων σου το θεώρησες λάθος και δεν με έπαιρνε να το ρισκάρω. Ξέρεις το βαθμοκεντρικο σύστημα που κράζεις αλλά με τις πράξεις σου υποστηρίζεις με ωθεί να παλεύω για καλό γενικό και όχι την κατάκτηση της γνώσης. Και μετά δυστυχώς το ξανασκέφτηκα πολλές, μα πάρα πολλές φορές και απορώ μαζί σου για το αν θα κάνεις ποτέ τα τόσο ομορφα λόγια σου πραξεις. Μάλλον θα μείνω με την απορία, ίσως πάλι και όχι γιατι αν δίνουμε πάντα πάσα στον δίπλα για να κάνει την διαφορά, ζήτω που καήκαμε.

8 σχόλια:

  1. Έχεις απόοοοοολυτο δίκαιο και σε νιώθω.
    (Ανθρωπιστικές παιδείες έγραφα κι εγώ σήμερα το πρωί.)
    Αυτό.:)

    Καλό βράδυ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πετα. Πετα. Εν αντεχω αλλον τα κλισιε τους. Θα ξεκινησω να διω κολλες οφτζιερες παρα να γραφω οτι μου λαλουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποτε δούλευα ως καθηγήτρια στα σχολεία. Ο λόγος που ήθελα πάντα να φύγω, και με την πρώτη ευκαιρία το έκανα, ήταν ακριβώς αυτός: ανεφάρμοστη θεωρία, κούφια λόγια και υποκρισία του εκπαιδευτικού συστήματος. Ένιωθα συνέχεια ότι ντροπιαζόταν η αξιοπρέπειά μου απέναντι στους μαθητές που είχαν λίγο μυαλό παραπάνω, ώστε να διακρίνουν το χάσμα που υπήρχε ανάμεσα στη θεωρία (των εκπαιδευτικών/του εκπαιδευτικού συστήματος) και την πράξη. Δεν μπορούσα με τίποτα να υποστηρίξω το σύστημα το οποίο εκπροσωπούσα.
    Καταλαβαίνω και σέβομαι την απογοήτευσή σου και να ξέρεις ότι οι περισσότεροι καθηγητές είναι θύματα κι οι ίδιοι αυτής της ματαιότητας.
    Είναι καταθλιπτικό έως τραγικό.
    Από την άλλη, τέτοια -δυστυχώς- είναι η ίδια η ζωή εντός και εκτός σχολείων.
    Ειδικότερα όμως, όσο αφορά στο συγκεκριμένο (έκφραση-έκθεση) έχε στο νου σου το εξής, που μπορεί να σε βοηθήσει να ανταπεξέλθεις: ο στόχος του μαθήματος είναι η εκπαίδευση της ικανότητας των μαθητών να αναπτύσσουν ένα κείμενο δοκιμιακού τύπου, με συγκεκριμένη δομή, συγκεκριμένες εκφράσεις και εξιδανικευμένα επιχειρήματα. Ναι, η ελευθερία της σκέψης είναι στόχος, αλλά όχι αυτοσκοπός. Όμως τέτοια είναι και η αυστηρή μορφή του δοκιμιακού λόγου. Εκ των πραγμάτων. Γι'αυτό οι φιλόλογοι επιμένουν στην "οριοθέτηση" επιχειρημάτων και έκφρασης. Αυτό για το οποίο μιλάς υπάγεται σε άλλο είδος λόγου, πιο ελεύθερου και ανοιχτού, όπως πεζό, ποίηση, δημιουργικό γράψιμο κ.λπ. Η ικανότητα της δημιουργικής και προσωπικής έκφρασης δε διδάσκεται και καλώς δε διδάσκεται μέσα στα σχολεία, αν με ρωτάς. Είναι εντελώς προσωπική και υποκειμενική.
    Αν έπρεπε να "βαθμολογήσω" την έκφρασή σου, τις απόψεις σου και το λεξιλόγιό σου στο μπλογκ σου, θα έπαιρνες άριστα. Δεν εμπίπτει όμως η συγκεκριμένη μορφή γραπτού λόγου στα πλαίσια του στεγνού δοκιμιακού χαρακτήρα. Και καλώς δεν εμπίπτει, αν με ρωτάς πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μικρός χείμαρρος: Συμπάσχοντες λοιπον, άτε καλη υπομονη!

    Meidei: Θκυο μήνες υπομονή γιατι οι κολλες οι όφτζερες μονο εσένα εν να χαντακώσουν

    Korinna: Φυσικά συμφωνώ μαζι σου ότι και οι καθηγητές ειναι αρκετά περιορισμένοι και πολλοί απο αυτους έχουν πραγματικό όραμα που μετα απο λίγο καιρο στα σχολεια ισοπεδώνεται. Οι περισσοτεροι ομως, κρίνοντας απ αυτους που έκαναν σε μενα μαθημα τουλάχιστον δεν ανηκουν σε αυτη την κατηγορία.
    Εντάξει συμφωνώ ότι ειναι χρήσιμο το να μάθεις να γράφεις δοκιμιακό και επικοινωνιακό λόγο όμως το να περιορίζεις πλήρως την ελευθερια εκφρασης του μαθητη αν μη τι άλλο στο ίδιο το μάθημα είναι διαφορετικό. Ειδικά απο τη στιγμή που διδάσκεις ότι κάτι τετοιο ειναι λανθασμένο. Οσο αφορά την ικανότητα της δημιουργικής και προσωπικής έκφρασης σίγουρα ειναι κάτι που δεν μπορει να διδαχτεί απο το σχολείο γιατι ειναι προσωπικό αλλά σίγουρα μπορει να προωθηθεί και κάτι τετοιο δεν συμβαίνει.
    Σ ευχαριστώ για τη βαθμολογια :p

    Kalli: Ρε είχα το γράψει πριν καμποσο τζαιρο τζαι εθυμηθηκα το μετα που τη χτεσινή συζητηση που αναψαν τα λαμπουθκια μου. Οπότε εσασα το τζαι επόσταρα το απευθειας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ζήτω η ανθρωπιστική παιδεία, λοιπόν, που πάει με όλα, ταιριάζει πάντα και παντού και συμφέρει. :P
    Ωχ, στάσου. Εγώ δε θυμάμαι να την είχα αναφέρει κάπου στην έκθεση των πανελληνίων. :O
    Μνιεχ, θα το 'χα ξεχάσει. -.-'

    (Υπομονή, τριτολυκειάκια.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανθρωπιστικη παιδεια ftw ρε!
    σ ευχαριστω ευαα, 2 μηνες και ελευθερια, καλό κινητρο για να αντεξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στις πανελλήνιες έγραψα κι εγώ για ανθρωπιστική παιδεία, ναι! Και για κριτική σκέψη -.- Δεν ξέρω αν θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να τους έγραφα ό,τι πίστευα πραγματικά για δαυτους και το σύστημά τους και την "αυτομόρφωσή" τους με ένα δικό μου τρόπο (που ούτως ή άλλως η αυτομόρφωση υπήρχε παντού, δεν την ανακάλυψαν αυτοί πρώτοι πέρυσι, όλοι μόνοι μας μαθαίνουμε, ίλεος δηλαδή). Η λογική μου λέει πως αν το έκανα θα έπαιρνα πολύ χαμηλό βαθμό. Αδίκως βασανιζόμουν όλη τη χρονιά να βρω τη χρυσή τομή ανάμεσα στο να μη γράψω με το συνήθη "εκθεσιακό τρόπο" που ζητούν, να γράψω κάτι διαφορετικό και συνάμα να τους ικανοποιήσω ως προς το περιεχόμενο. Τελικά, και δυστυχώς, υπέκυψα, και πήρα τα @@ μου. Όχι, εντάξει, καλά τα πήγα, σχετικά :p Μα ήταν κάτι άοσμο, κάτι μη δικό μου κάτι επιτηδευμένο, κάτι μη ειλικρινές, κάτι τεχνοκρατικό, κάτι ψεύτικο.
    Ψόφος και ζόφος στους υποκριτές, ξέφυγα και βρήκα την υγειά μου. :p
    Καλή συνέχεια, καλό κουράγιο και καλή επιτυχία Μυρτώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή