Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Life Plan

Είμαι δεκαέξι χρονών. Η ζωή μου προγραμματίστηκε πριν καν γεννηθώ. Στα έξι θα πάω σχολείο, στα εννιά θα αρχίσω αγγλικά, στα δώδεκα θα πάω γυμνάσιο, στα δεκαπέντε λύκειο και στα δεκαοχτώ θα φύγω για σπουδές. Μέσα στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια θα κάνω μεταπτυχιακό, θα βρω δουλειά, θα παντρευτώ, θα κάνω παιδί, ανεξάρτητα απο τη σειρά αλλά αυτή είναι η χρυσή συνταγή της επιτυχίας. Ουσιαστικά η πορεία μου έχει καθοριστεί, το μόνο που μπορώ να αλλάξω εγώ είναι οι μικρές λεπτομέρειες και αυτό για μένα δεν είναι αρκετό Αυτή η τεράστια αλυσίδα με τα πρέπει με αγχώνει και με πνίγει.
Πως μπορεί όμως κάποιος να έχει την απαίτηση από ένα παιδί δεκαέξι χρονών να αποφασίσει τι θέλει να κάνει ολόκληρη τη ζωή του? Πως μπορώ να ξέρω σε μια τέτοια τρυφερή ηλικία τι είναι αυτό που θα με κάνει ευτυχισμένη σε δέκα ή είκοσι χρόνια? Απλά κλείνω τα μάτια, ψηλαφίζω λίγο και ρισκάρω με την καθοδήγηση και τις ευλογίες των γονιών μου και του σχολείου που με κατευθύνουν σε έξυπνες επιλογές ώστε να γίνω καλός πολίτης και επιτυχημένη και από αυτό συνεπάγεται φυσικά ότι θα έχω χρήματα.
Τι γίνετε όμως αν εγώ δεν θέλω να τα κάνω όλα αυτά? Αν δεν μπορώ να αποφασίσω από τώρα τι να σπουδάσω? Θα θεωρηθώ ανώριμη και επιπόλαιη. Είναι πιο επιπόλαιη συμπεριφορά αυτή όμως από κάποιον που έχει την εντύπωση πως στα δεκαεφτά μπορεί να πάρει τέτοιες αποφάσεις για τη ζωή του? Τι κι αν εμένα η ιδέα του να έχω χρήματα και μια σταθερή δουλεία δεν με συγκινεί καθόλου? Θα φανώ ρομαντική και αφελής σε αντίθεση με τους συμμαθητές μου που έχουν στόχο από τότε που έβγαλαν μουστάκι να πάρουν μια θέση στο δημόσιο για να βολευτούν. Αλλά δεν κατηγορώ αυτούς. Λογικό είναι από τη στιγμή που όποιος παλεύει για τα όνειρά του και βγαίνει από αυτή τη σειρά θεωρείται αποτυχημένος από τους επιτυχημένους και ήρωας για τους δειλούς ονειροπόλους
Μόλις συνειδητοποίησα πόσες ερωτήσεις έχει αυτό που έγραψα και γνωρίζω τις απαντήσεις. Απλα δεν με καλύπτουν.

9 σχόλια:

  1. Σπουδάζεις κάτι που διαλέγεις τόσο γρήγορα σε μικρή ηλικία και ύστερα δεν ξέρεις καν αν θα δουλέψεις πάνω σε αυτό ή αν τελικά θα καταλήξεις να κάνεις κάτι τελείως άσχετο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. O George Bernerd Shaw είπε κάποτε 'Youth is wasted on the young'. Ο τύπος χτύπησε φλέβα μιλάμε. Καλώς ή κακώς η κοινωνία και ο κόσμος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να πρέπει να πάρουμε από τις σημαντικότερες αποφάσεις για τη ζωή μας, πριν καν καταλάβουμε ακόμα τι μας γίνεται.
    Σε περνάω σχεδόν μια δεκαετία και πίστεψέ με, ακόμα δεν ξέρω τι θέλω 100% να κάνω με τη ζωή μου. Και έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που άλλο πράγμα σπούδασαν αλλά άλλο πράγματ κατέληξαν να κάνουν.
    Είναι πολύ λογικά αυτά που αναφέρεις στο post σου. Και μπράβο που τα αντιλαμβάνεσαι (άλλοι ακόμα 'παιζουν πελλό'). Ωστόσο έφτασα στο σημείο να πιστεύω πως τα φέρνει η ζωή με τέτοιο τρόπο ώστε να μας φέρει εκεί που πρέπει να καταλήξουμε. Take it easy λοιπόν :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αξίζει παρατηρητή να πολεμήσεις για το δικό σου όνειρο. Αυτό που κανείς δεν έλαβε υπόψη του φτιάχνοντας το Life plan σου ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βασικά ακόμα και εγώ που ως ένα σημείο πιστεύω στο κισμέτ, αυτό το "Η ζωή μου προγραμματίστηκε πριν καν γεννηθώ." δεν θα μπορούσα να το δεχτώ.

    Τουλάχιστον όχι γιατί θεωρώ πως τα παραδείγματα που φέρνεις δεν στέκουν 100%. Εγώ πχ, από επιλογή μου ξεκίνησα πρώτα γαλλικά και μετά αγγλικά (και σε μεγάλη ηλικία, γιαυτό λέω από επιλογή μου).

    Το γυμνάσιο είναι υποχρεωτικό, το λύκειο όχι. Οι σπουδές επίσης. Αυτό το πλάνο δεν συμβαδίζει καθόλου με τα όσα βιώνω εγώ. Αν πάρω την απόφαση να μην σπουδάσω πχ, αλλά να δουλέψω ώστε να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό για παράδειγμα, δεν αφορά κανέναν άλλον παρά εμένα, και θα το κάνω.

    Δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι οικογένεια, λεφτά και καριέρα. Απλά πρέπει να καθορίσουμε ξανά τι έχει αξία για εμάς και τι όχι, και αυτό να κηνυγήσουμε εντέλη. Κανείς δεν σε αναγκάζει άμεσα να πάρεις τώρα μια απόφαση, αλλά αν δεν ξέρεις εσύ η ίδια τι σε γεμίζει και σε κάνει ευτυχισμένη, ποιός ξέρει;..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα δεν μιλάω για κισμέτ, μιλάω για προγραμματισμό απο τρίτους, το επιθυμητο. Γι αυτο και φέρνω ώς παράδειγμα το άτομο μου. Αλλα αυτα βλέπω και στα περισσότερα παιδια της ηλικίας μου. Επισης αν ένα παιδί δεν πάει λύκειο θα θεωρηθεί μάλλον αποτυχιμενος σύμφωνα με τα κοινωνικά πρώτυπα και όσο αφορα το χορο, το τένις, το πιάνο κτλ είναι και αυτα επαγγέλματα αποδεκτα απο τον περιγυρώ σου που δεν επηρεάζουν στο κάτω κάτω το βασικό προγραμματισμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εσυ που δεν ξερεις ακομα τι θελεις να κανεις μονο επιπολαιη δεν μπορεις να θεωρηθεις.
    επιπολαιοι ειναι αυτοι που νομιζουν πως το ξερουν σε μια τοσο μικρη ηλικια.

    Ενα βημα τη φορα και ενα ρισκο τη φορα θα σε φερουν πιο κοντα σ'αυτο που θελεις ακομα και αν δεν ξερεις ακομα τι ειναι.
    Ετσι θελω να πιστευω τουλαχιστον και για εμενα και για ολους μας .
    Και οσο για το βολεμα,ας το αρνηθει επιτελους και καποιος σε αυτη τη χωρα.... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν ξέρω αν ζω σε μια ψευδαίσθηση, όπου ο προγραμματισμός της ζωής δεν γίνεται από τρίτους (μπορεί και όλη η ζωή να έιναι μια ψευδαισθηση βέβαια, χμ, άλλο θέμα).

    Το θέμα δεν είναι τι πιστεύουν οι άλλοι, "ο κοινωνικός περίγυρος" για σένα, αλλά τι κάνει εσένα ευτυχισμένη. Μπορεί να είναι το πιο περίεργο και παλαβό πράγμα, αλλά αν αξίζει για σένα πρέπει να το κάνεις.

    Ο καθένας εκεί που νιώθει πως ανήκει, αλλιώς θα γεμίσουμε και άλλους δυστυχισμένους που δεν θα χαμογελάνε ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ακολούθησε τα όνειρά σου, αδερφούλα μου, και άσε τους άλλους να προγραμματίζουν... Κούφια ας στέκουν τα προγράμματά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έχεις δίκιο....Εμάς μας προετοιμάζουν από τώρα στο μάθημα Σ.Ε.Π. Πού να μπω για να πάρω πτυχίο και απολυτήριο, που να μπω για πτυχίο, ποια μαθήματα έχει η μία κατεύθυνση, πόσες ώρες έχει το Ε.Π.Α.Λ., που είναι τα πιο κοντινά Ε.Π.Α.Λ., το γενικό λύκειο δε λέγεται πια ενιαίο, το τεχνικό λύκειο είναι το Ε.Π.Α.Λ., άλλο το Επαγγελματικό και άλλο το Ε.Π.Α.Σ.

    Ε βαρέθηκα πια! Αντί να ζούμε την εφηβική μας ζωή τρωγώμαστε ψάχνοντας κάτι που θα κάνουμε σε 20 χρόνια. Ουφ.


    (εδώ ήθελα να ποστάρω το σχόλιο που έκανα στο Φατσοβιβλίο :D)

    ΑπάντησηΔιαγραφή