Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Μυρμήγκια

Μικρή είχα ένα γυάλινο λεπτό δοχείο με χώμα μέσα και μυρμήγκια. Τα παρατηρούσα με τις ώρες. Ζούσαν εκεί μέσα σκάβοντας τούνελ όλη μέρα και χωρίς να έχουν κάποια πραγματική ελευθερία η προορισμό. Είχαν την ψευδαίσθηση ότι ήταν ελευθέρα μέσα στη γη ενώ στην πραγματικότητα ήταν εγκλωβισμένα μέσα σε ένα γυάλινο μικρόκοσμο με το επίμονο μάτι μου να τα παρακολουθεί.
Τα μυρμήγκια αυτά πίστευαν πως είχαν δύο επιλογές. Η πρώτη ήταν να ακολουθήσουν το μονοπάτι που είχε σκάψει ένα άλλο μυρμήγκι πριν από αυτά που σίγουρα απαιτούσε λιγότερο κόπο και θα είχε μεγαλύτερη ασφάλεια. Η άλλη επιλογή ήταν να σκάψουν ένα δικό τους καινούριο τούνελ, το οποίο θα τους οδηγούσε σε νέα μέρη και θα το ακολουθούσαν αργότερα και άλλα μυρμήγκια. Στην πραγματικότητα όμως ήταν παγιδευμένα σε ένα δοχείο εν αγνοία τους. Νόμιζαν πως η επιλογή να κάνουν τη διαφορά ήταν δική τους όμως ουσιαστικά η καινοτομία αυτή ήταν αμελητέα και προγραμματιζόμενη. Η επιτυχία τους να βρουν νέα μονοπάτια ήταν εξασφαλισμένη από την αρχή χωρίς τα ίδια να τη γνωρίζουν και ο φόβος να σκάψουν μια στοα αχρείαστος. Τα μυρμήγκια όμως δεν το ήξεραν, ήταν ευτυχισμένα, εργατικά και αποδοτικά.
Κι εμείς οι άνθρωποι από ψηλά μυρμήγκια δε μοιάζουμε?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου