Cheers!

Σήμερα κλείω μια βδομάδα στο Bath.

Απολογισμός:

Έμαθα πως κάμνουν shots με τζελλι τζαι βότκα
Έμαθα πως πλυνήσκουν τα shots με τζελλι τζαι βότκα
Ανακάτσιασα που έμαθα πως πλυνήσκουν τα shots με τζελλι τζαι βότκα
Εκατάφερα να κάμω τις πιο γαματες τηγανιτές πατάτες στο κόσμο, να μεν περιαυτολογώ αλλά αν τις φάεις εν να μείνουν στο νου σου. (Τζαι οι εν φταίει το γεγονός ότι είχα να φάω 20 ώρες τζαι έκαμνα για πρώτη φορα φαϊ στη ζωή μου)
Μοιραζουμαι την κουζίνα με 17 γεναίτζες επειδή εζητήσαν το κάποιες που τζείνες. Το ότι η οισταδιόλη καμνει σε πιο καθαρή πιστέψετε με εν μύθος.
Εισεν κοριους το κρεβάτι μου.
Γεγονος, το 90% των Κυπραιων δαμέ εν Λεμεσιανοι. Βασικα 90,5% δεδομένου του ότι ειμαι μιση Λεμεσιανή.
Το Bath εν υπέροχο, ενι ξέρω πως αλλιως να το χαρακτηρίσω. Στο campus του πανεπιστημιου πονω τα μάθκια μου που το πρασινο τζαι εσει λιμνούα με παπιες τζαι σκίουρους τζαι γλάρους-καμνω οπως το χαζοχαρούμενο το μωρο ξερω το-αλλα εν παρα πολλα ωραια!
ΕΝ ΠΥΡΑ.
Εκατάλαβα πόσο μιτσια τζι ασήμαντη εν η νήσος Κύπρος. Όταν μου έλεαν που εν να πάεις να σπουδάσεις εν να καταλάβεις πως εν ο κόσμος, ελαλούσα ξέρω αλλά εν είχα ιδέα, τωρά πραγματικά καταλαβαίνω το τζαι απολαμβάνω το.
Οτι τζαι να θέλεις να πεις δαμέσα μπορεις να συνεννοηθεις μόνο με τη λέξη cheers.

Οποτε, cheers!

Πισωγυρίσματα.

Εσει κάτι περιπτώσεις που το πράμα απλά δεν τραβά. Αλλά εσύ όι, πρέπει να το πιάσεις που τα μαλλιά τζαι να το κάμεις να τραβήσει (μούντζα).

Αποτυγχαίνεις μια, αποτυγχαίνεις θκυο, αποτυγχαίνεις 1347 φορές αλλά εσύ τζαμέ, νομίζεις ότι είσαι δυνατή τζαι ελέγχεις την κατάσταση, στέκεσαι τζαι καλά στα ποθκια σου (θκυο μούντζες).

Λαλούν σου το τζαι τζείνοι που ξέρεις ότι σε αγαπούν, μάνα μου αλλάσσεις, φθείρεσαι, ΠΑΡΕΤΑ αλλά όοοοοι, εσυ ξέρεις καλλύτερα, λαλεί σου το η καρτούλλα σου. (μούτζα στη δευτέρα).

Μέτα καταλαβαίνεις ότι εν ούλλα εναντίον σου, αλλά δηλώνεις πως εν πιστευκεις στην μοίρα τζαι τραβάς κουπί. Ο ίδιος σου ο εαυτός αρχίζει να σπάζει πιο εύκολα, κάθε φορά η αντοχή σου μικραίνει με μαθηματική ακρίβεια τζ εσύ να την έχεις δει αντάρτισσα τζαι να ξανασηκώνεσαι, ή ετσι νομίζεις. Ποττέ εν τα καταφέρεις πραγματικά να ανακάμψεις διότι τα σημαθκια που τη πτώση εν επουλώθηκαν ποττέ τζαι κάμνουν την κατάσταση ακόμα σειρότερη. (μεσαίο δάχτυλο περήφανα υψωμένο)

Πονείς, κλαιεις με ηλίθια τραούθκια στο ραδιόφωνο, τα πράματα εν τόσο μπλεγμένα που νιώθεις ότι παίζεις σε βραζιλιάνικο τζαι εν καταλαβαίνεις ότι εν ξεμπλέκουνται που να φακκάς πάνω κάτω, μόνο κοφκουνται.

Ερκεται όμως τελικά ένα πρωί που ξυπνάς τζαι λαλείς Μυρτώ όπα, τελικά τι εκατάφερες πούλλα μου? Να αναλωθείς σε μια τελειωμένη ιστορία, να πληγώσεις τζαι να πληγωθείς, να αλλάξεις. Ότι έγινε έν το μετανιώνεις, όμως ξέρεις ότι εν σηκώνει άλλο πισωγύρισμα η υποθεση τζαι τότε πιάνεις το μασαιρούι σου τζαι όσο επώδυνο τζαι αν ένει κόφκεις το, για τα καλά.

Η επιστροφή της άσωτης blogger

Ναι, εχάθηκα. Στην αρχή εσκέφτηκα ότι με το τέλος της σχολικής μου ζωής ίσως πρέπει να κλείσει τζαι το μπλογκ. Όταν επέρασε όμως κάνας μήνας εσκέφτηκα ότι ίσως τζαι οι. Επεθύμησα το το γέριμο τζαι όταν συγκινημένη επροσπαθησα να αναρτήσω την απόφαση μου εκδικήθηκε με για την προδοσία τζαι δεν με άφηνε να κάμω ανάρτηση μέχρι σήμερα. Ενι ξέρω γιατί σήμερα, ενι ξέρω πως αλλά σημασία έσει το αποτέλεσμα.

Χιαρ αι αμ λοιπόν, μια απόφοιτος Λυκείου πλέον που δεν τα επίε όσο καλά θα ήθελε στις εξετάσεις τζαι που του χρόνου θα βρίσκεται στις Αγγλίες παρέα με τους κρυόκωλους εγγλέζους (ναι σιχαίνεται τα πάντα για τη συγκεκριμένη χώρα γιατί εν ήθελε καθόλου να πάει). Προσπαθεί να το αντιμετωπίσει θετικά όμως τζαι με περηφάνια δηλώνει ότι τα καταφέρνει.

Καληνυχτες.

Ντιαρ Γουιλλιαμ

Ντιαρ Γουιλλιαμ,

Άνοιξα το πρωί την τηλεόραση και είχα την τιμή να πληροφορηθώ από μια χαριτωμένη γλάστρα τις λεπτομέρειες για το γάμο σου με την Κκάθριν τζαι να δω ένα ωραιότατο πλάνο που πίσω. Σουιτχαρντ, την έκφραση εδώ ο κόσμο καίγεται και το μουνί, εξκιουζ μι, το πούσι χτενίζεται, ξέρεις την? Μάθε την.

Ξέρεις αγαπημένε μου Γουιλλιαμ εν εν τζαιρός για πρίγκιπες τωρά. Πως το άντεξες (με την όποια συνείδηση μπορεί να διαθέτεις σαν εγγονός της Ελισάβετ) να δώσεις τόσα λεφτά για να παντρευτείς, ενώ την ίδια στιγμή πεθαίνουν μωρά στην Αφρική με πρησμένες κοιλίτσες τζαι τις ατροφικές κοκάλες τους να εξέχουν? Πε μου πως μπόρεσες να διαθέσεις τόσο χρήμα για να ταΐσεις τους "γαλαζοαίματους" με τις πρησμένες για άλλο λόγο κοιλιές και πορτοφόλια, ενώ κάπου στον κόσμοι οι άνθρωποι εν εφάν ποττέ τους κρέας? Μπορεί να μεν επέρασες ποτέ που την Ανατολή με το σκάφος σου οπότε δικαιολογώ την άγνοια που έχεις για το θέμα, όμως να σε ενημερώσω ότι στην Ανατολή σφάζουνται. Πριν πεις οου μαι γκόντ τζαι πεις λίγη ροζ σαμπάνια με χαβιάρι για να συνέλθεις θέλω να σου πω ότι εγώ εν σου κρατώ κατζία. Οι. Κρατώ όμως σε τζεινους ούλλους τους "κοινούς θνητούς" που ετσιρηλλούσαν τζαι εσυγκινούνταν την ώρα που σε έβλεπαν να παντρευκεσαι, ενώ στην εικόνα ακόμα ενός ακρωτηριασμένου πεντάχρονου λεν ένα μανα μου ρε τζαι αλλάσσουν κανάλι. Υποθέτω ότι το ρομαντικό παραμύθι σου εν ακόμα ένα για τον λαό της Αγγλίας αλλά τζαι για ούλλο τον δήθεν εξευγενισμένο κόσμο, πριν πάει για ύπνο. Το θέμα ενει ότι όσο εσυ τζαι η παρέα σου τους τζοιμίζεις, κάποιος πρέπει να τους ξυπνά.

Α Νταρλινγκ εξήχασα να σου πω. Σε κάποια φάση η συμπαθέστατη γλάστρα λεει, μας έφαγε τον Γουιλλιαμ αυτή η Κάθριν. Α Κατερινού, εν θέλω υστερίες τζαι ζηλειες α. Απλά εσκέφτουμουν ότι όντως θα εσύμφερε να την έπαιρνες διότι με τα χρήματα που έδωκες για το γάμο σου εν να μπορούσε να φκει η Ελλάδα (τζαι μεν σου πω τζαι η Πορτογαλία) που την κρίση. Εν πειράζει, στον επόμενο. Ατε, βιον ανθόσπαρτον.

Κκισσες, Μυρττόου

Αυτο το μηνυμα θα αυτοκαταστραφει

Η Μυρτώ διαβάζει για παγκύπριες
οβερ
Γι αυτό εχάθηκε
οβερ
Εκατάπιαν με τα βιβλία τζαι τα φροντιστήρια
οβερ
Έπαθα εξάρτηση στους φραπέδες
οβερ
Αν μετά που τούτα ουλλα εν πιάσω το δεκαεννιά που χρειάζομαι για κτηνιατρική εν να κάψω ούλλα μου τα βιβλία πόξω που το υπουργείο τζαι μετα εν να πέσω που το παράθυρο,

τζαι τοτε εν να εν οβερ που τα καλά.

Ο βιολιστης της Γρίβα Διγενή

Το μεσημέρι που γύριζα από το σχολειό στα φώτα των mcdonalds είδα την εξής εικόνα. Δίπλα στο φανάρι ήταν ένας άντρας, υποθέτω μετανάστης από την εμφάνιση, ο οποίος έπαιζε βιολί και ζητούσε από τους οδηγούς των σταματημένων αυτοκινήτων χρήματα. Εντάξει η εικόνα ακούγεται γελοία αλλά μου φάνηκε μου σουρεάλ. Ξαναείδα αρκετές φορές ανάλογους τύπους με βιολιά, ακορντεόν κτλ αλλά με διαφορετικό φόντο, τον Δούναβη πχ, την πλατεία Αριστοτέλους και τελευταία τη Λήδρας. Ο συγκεκριμένος τους έμοιαζε πολύ, βασικά δεν είχε καμιά διαφορά μαζί τους. Πίσω του ίσως να έκρυβε μια παρόμοια ιστορία με τους υπόλοιπους για το πως βρέθηκε με το παλιό βιολί του εδώ να παίζει στους αγχωμένος περαστικούς για τα πενήντα σέντς που οι περισσότεροι δεν έβαζαν καν το χέρι στη τσέπη να βρουν για να του δώσουν. Μπορούσα να διακρίνω και σ αυτόν το γνωστό χαμόγελο και τη χαριτωμενιά που διακατείχε τους υπόλοιπους κι ας του χτυπούσε ο ήλιος του μεσημεριού κατακέφαλα, κι ας του κόρναραν όλοι να φύγει από τη μέση, κι ας έτρωγε όλα τα καυσαέρια στα μούτρα, κι ας δεχόταν την επιδοκιμασία του διπλανού κουστουμαρισμένου στη bmw. Ήταν σαν να τον έκοψε κάποιος που έκανε κολλάζ από την μια εικόνα και τον κόλλησε σε μια άλλη εντελώς λάθος.

Όση ώρα ήμασταν σταματημένοι δεν άνοιξε κανείς να του δώσει λεφτά. Ήταν παράλογο να περιμένει ότι ο οποιοσδήποτε μέσα στην κίνηση των δυο θα άνοιγε το παράθυρο του γι αυτόν. Εγώ συγκεντρώθηκα στο να ακούσω τη μελωδία του όμως ανάμεσα στις κόρνες και τη φασαρία ήταν αδύνατο να καταλάβεις αν έβγαινε κάποιος ήχος από το όργανο του. Για να πω την αλήθεια μου τις πιο πολλές φορές στους πλανόδιους μουσικούς δινώ λεφτά για να φύγουν αφού δεν υπάρχει διαφορετικό τρόπος να τους ξεφορτωθείς και χέστηκα για τη μελωδία εκτός αν πρόκειται για κάτι ξεχωριστό. Του συγκεκριμένου όμως δεν με ενδιέφερε αν ήταν ξεχωριστό ή όχι. Προσπαθούσα πολλή ώρα και με ιδιαίτερο κόπο να πιάσω κάποια νότα όμως στάθηκε αδύνατο. Τώρα μου έμεινε απωθημένο, πρέπει να ακούσω τον συγκεκριμένο να παίζει. Ε και μετά άναψε το πράσινο.

Ανθρωπιστική ειρωνεία

Θέλετε να μάθετε τον ορισμό της ειρωνείας και μάλιστα της τραγικής; Είμαι το κατάλληλο άτομο για να σας διαφωτίσει. Περικλείεται λοιπόν σε μια έκφραση που στην τρίτη λυκείου έχει καταντήσει καραμέλα, "ανθρωπιστική παιδεία". Ναι το ξέρω ότι σας αρέσει η έκφραση, κρύβει μια ποιότητα ρε παιδί μου, παραπέμπει σε αρχαίους φιλοσόφους αλλά δεν νομίζω οι προαναφερθέντες μακαρίτες είχαν στο μυαλό τους την σημερινή κατάντια της.
Λοιπόν αυτή η ανθρωπιστική παιδεία φαίνεται να είναι η επίλυση για τα πάντα. Αλόγιστη και λανθασμένη χρήση της τεχνολογίας? Ανθρωπιστική παιδεία! Ανικανότητα να αντικρούσουμε ότι μας ταϊζουν οι διαφημίσεις μέσα από τα ΜΜΕ? Ανθρωπιστική παιδεία! Ασέβεια προς το περιβάλλον? Ανθρωπιστική παιδεία! Τα σακουλάκια με τα lays είναι γεμισμένα μόνο μέχρι τη μέση? Ανθρωπιστική παιδεία! Βέβαια μετρά σαν μπόνους αν χρησιμοποιήσεις τις εκφράσεις "καλλιέργεια της κριτικής σκέψης", "συνείδηση του πολίτη", "πνευματική αδράνεια", "διάπλαση χαρακτήρα και προσωπικότητας του μαθητή" και "βαθμοκεντικό σύστημα" μιλώντας γι αυτήν αφού θα φανείς ψαγμένος. Και ναι συμφωνώ μαζί σου, ανθρωπιστική παιδεία ftw! Κατάφερες φίλτατε καθηγητή και ειδικά εσυ αγαπημένο υπουργείο να με πείσεις πως αυτή είναι η ιδανική μορφή παιδείας όμως να σε ρωτήσω κάτι, γιατί δεν την εφαρμόζεις ΕΣΥ πρώτος? Μια ιδέα λέω μόνο που μου πέρασε τυχαία από το μυαλό όταν σε άκουσα να κηρύττεις για το πόσο ζωτικής σημασίας είναι να έχω την δική μου άποψη και να καλλιεργήσω την κριτική μου σκέψη. Όταν όμως μετά τα λόγια σου πήρα θάρρος και τόλμησα να πω τη γνώμη μου όχι μόνο δεν τη δέχτηκες αλλά ούτε καν έκανες τον κόπο να την ακούσεις. Μετά μου ξαναήρθε αστραπιαία η ίδια ιδέα όταν αναγκάστηκα να μάθω μια έκθεση απ έξω αφού στην πρώτη που τόλμησα να γράψω κάτι εκτός τον σημειώσεων σου το θεώρησες λάθος και δεν με έπαιρνε να το ρισκάρω. Ξέρεις το βαθμοκεντρικο σύστημα που κράζεις αλλά με τις πράξεις σου υποστηρίζεις με ωθεί να παλεύω για καλό γενικό και όχι την κατάκτηση της γνώσης. Και μετά δυστυχώς το ξανασκέφτηκα πολλές, μα πάρα πολλές φορές και απορώ μαζί σου για το αν θα κάνεις ποτέ τα τόσο ομορφα λόγια σου πραξεις. Μάλλον θα μείνω με την απορία, ίσως πάλι και όχι γιατι αν δίνουμε πάντα πάσα στον δίπλα για να κάνει την διαφορά, ζήτω που καήκαμε.

Φίλε Φασίστα

Βλέπω σε. Ναι εσένα που μας παρακολουθείς στο κέντρο της Λευκωσίας που μια γωνιά φορώντας μαύρα και κουκούλα, έχεις τα πόθκια σου ελαφρώς ανοιγμένα τζαι τα χέρια σταυρωμένα για να μας φοβερίσεις.

Ήσουν ο ίδιος που μας εμοίρασες φυλλάδια στην παρέλαση για τις 28 του Οκτώβρη τζαι έξω που το σχολείο μου τα μεσημέρια. Φυλλάδια που έγραφαν για τον αγώνα του έθνους, εδόξαζαν την ΕΟΚΑ Β' τζαι υποστήριζαν την ένωση με την Ελλάδα. Φυλλάδια που εξυμνούσαν το ελληνικό μεγαλείο με την σπουδαία ιστορία που θεωρείς πως καταστρέφουν οι ξένοι που σε είδα να δέρνεις.

Ναι είδα σε τζαι τότε στη Λάρνακα να φορείς την καρέκλα σε μια Παλαιστίνια που εν έφταιξε σε τίποτε παρά μόνο στο ότι είχε άλλη θρησκεία χρώμα τζαι γλώσσα τζαι ετόλμησε να πατήσει στη χώρα σου την ίδια στιγμή που εσύ έχεις συγγενείς στο Λονδίνο, τη Γερμανία τζαι την Αμερική που το 74. Θυμούμαι σε να έχεις ύφος ερεθισμένου ταύρου ενώ εχτυπάς με μανία τζαι μίσος τον κάθε "πουστόμαυρο" που εβρεθετουν μπροστά σου τζαι να εκπαιδεύκεις λλιο μετά το κοπελλούι σου πως να κάμει κάτι ανάλογο γιατί ισχυρίζεσαι πως κάποτε εν να του φάει "ένας που τούτους" τη δουλειά. Σάμπως τζαι ήταν να αφήσεις ποττέ το γιόκα σου να δουλέψει σε χοιροστάσιο ή την κόρη σου να ξεσκατίζει γέρους.

Είδα σε να σχεδιάζεις πάνω σε θρανία το σήμα της Χρυσής Αυγής, δίπλα που τη σβάστικα τζαι το σήμα του εθνικισμού τζαι να νιώθεις περήφανος για τον εαυτό σου όταν έγραψα δίπλα φασιστούι. Είδα σε να γράφεις στον τοίχο "τέλος στα πσεματα, Κύπρος - Ελλάς ενοσις" τζαι να είσαι περήφανος για την ελληνικότητα σου. Να δερνεις μια κοπέλα με τους παρέες σου μόνο τζαι μόνο γιατί μοιάζει σου Φιλιππινέζα έστω τζαι αν το όνομα της ήταν Αντρούλλα, Μαρία ή Ιωάννα.

Ξέρεις τι εν το πιο λυπηρό όμως? Ότι ξέρεις που στοχευκεις τζαι κερδίζεις. Στοχεύκεις στην συμμαθήτρια μου που άμα την ερώτησα γιατί λατρεύει τους Εγγλέζους που εδίχασαν Ελληνοκύπριους τζαι Τουρκοκύπριους τζαι κρατούν τις βάσεις ενώ απεχθάνεται τους Τούρκους είπε μου" χαλλου, επίες στις βάσεις? εν τέλεια! ενώ στα κατεχόμενα εν χτιτσιο, λιαξ!" Στοχεύκεις στον κάθε μιτσή που έχει συγγενή αγνοούμενο τζαι τη μίση περιουσία τον γονιών του ποτζει οπότε εμεγάλωσε ακούγοντας που το σχολειό, την οικογένεια του τζαι την τηλεόραση για το πως πρέπει να μισά τους Τούρκους για το κακό που του έκαμαν. Στοχεύκεις στον Κυπραίο που εν έχει ιδέα για τα αίσχη τα δικά μας τζαι θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του μεγάλου Αλεξάνδρου τζαι μιλά για τον Σωκράτη τζαι τον Αριστοτέλη με καμάρι χωρίς να εσει ιδέα για το έργο τους. Σιούρα όμως αν ήταν ζωντανοί μόνο να τους πιάνει στο στόμα του εν θα ήθελαν.

Είδα σε αγαπητέ ΕΛΑΜίτη αλλά το φοιτισιάρικο ένει ότι εν ήσουν πάντα ο ίδιος, επολλύνετε τζαι εμολύνετε τους τόπους. Αηδιάζεις με κάθε φορά που σε βλέπω, αηδιάζεις με όποτε φωνάζεις Τούρκος καλός μόνο νεκρός τζαι κάθε φορά που σκέφτομαι πως υπάρχει άτομο που σκέφτεται σαν εσένα.

Television addicts

Εν μπορώ να καταλάβω τούτο το αποβλάκωμα που παθαίνουν ούλλοι μπροστά που την τηλεόραση τζαι τις σειρές. Τζαι να πεις ότι εν κάτι καινούργιο εν πάντα η ίδια ιστορία, ο πλούσιος τζαι η φτωχη, ένας που τους θκυο εν υιοθετημένος, κάποιου η μάνα εν να θέλει να τους χωρίσει, εν να πεθάνουν 2-3, κάποιος εν να τυφλωθεί, κάποιος εν να μπει φυλακή τζαι πάει λέγοντας. Άμα εν κυπριακή η σειρά όμως έχει πιο πολλύ action. Εκτός που τούτα ουλλα εχει τζαι μια μόδα κάθε σεζον βλέπε καλόγριες, καρκίνους τζαι πουτάνες (μπαδόν). Εσκέφτουμουν ποιόν να πιάσω για παράδειγμα τζαι ήβρα σας τα καλλύτερα!

Παράδειγμα 1-μάνα

Η μάνα μου βλέπει μόνο ελληνικές σειρές αλλά φέτος εντάξαμε στο πρόγραμμα τζαι τους "γυμνούς αγγέλους", το "Ελένη η πόρνη" βρίσκει το πολλά χαμηλού επιπέδου (για το κριτήριο της όσο αφορά το επίπεδο εν να σας γελάσω). Τη μεγάλη ζημία όμως εκάμαν την τα "μυστικά της Εδέμ" τζαι η "ζωή της άλλης", ή αλλιώς τα μυστικά της άλλης τζαι η ζωή της Εδέμ που λαλεί ο παπάς μου που τα συγχίζει. Όταν καθούμαστε στο τραπέζι να φάμε τη νύχτα αφήνει την τηλεόραση ανοιχτή πάνω στο δωμάτιο της τζαι τρώει συγκεντρωμένη. Μόλις ακούσει τη μουσική που δια το έναυσμα για την αρχή της σειράς ξεκινά το θέατρο του παραλόγου . Κουντα το πιάτο της τζαι λαλεί, ουφου, επρήστικα, άτε πάω πάνω να σιδερώσω/ να διορθώσω/ να βάλω πυτζάμες τζαι 1000 άλλες ανακυκλωμένες δικαιολογίες. Μαζευκει το πιάτο της ππάσα ππάσα τζαι παίζει τη κουλ ωσπου να φτάσει στην αρχή τη σκάλας, μετά ελέγχει αν τη θωρεί κανένας τζαι κόφκει του βούρου να πάει πάνω όπως έκαμνα που ήμουν μιτσιά τζαι αρχίζαν τα Πόκεμον. Φέτος έμαθα ότι εν να εν η τελευταία χρονιά για τα μυστικά της Εδέμ τζαι εχάρηκα γιατί τις ώρες που τα δείχνει εν σαν να μεν έχω μάμα. Έτυχε να είμαι μες το μπάνιο τζαι να μεν έχω ττόρο. Εφώναζα της να μου φέρει έναν γιατί ήταν χειμώνας τζαι εκρύωνα τζαι είπε μου έρκουμαι τωρά αλλά άφησε με δέκα λεπτά να τρέμω ώσπου να βάλει διαφημίσεις γιατί όπως είπε ήταν κρίσιμο σημείο. Τζαι το κρυολόγημα που ακολούθησε ήταν κρίσιμο όμως. Η μόνη σειρά που βλέπει τζαι μπορώ να κάτσω να δω μαζί της χωρίς να βαρεθώ της ζωή μου ή να νομίζω ότι δείχνει βδομάδα το ίδιο επεισόδιο που τη στασιμότητα εν το νησί. Ομολογώ είδα μερικά επεισόδια τζαι αρέσκει μου που εν εποχής, βρίσκω καλούς τους ηθοποιούς τζαι τη σκηνοθεσία ενώ τζαι το σενάριο εχει το ενδιαφέρον του γιατί προχωρά.

Παράδειγμα 2-γιαγιά

Η γιαγιά μου κάθεται τζαι θωρεί πρώτα ούλλα τα βραζιλιάνικα τζαι μετά τα κυπριακά του ΡΙΚ με ενδιάμεση παρεμβολή το παππού που θέλει να δει τα νέα. Όταν ήμουν μιτσία τα καλοτζαίρκα επήαινα στο σπίτι της τζαι θυμούμαι χαρακτηριστικά ότι αν εβρέθεσουν απόγευμα στην βεράντα άκουες που ούλλα τα σπίθκια της γειτονιάς τη μουσική της "Λάμψης" τζαι του "Καλημέρα ζωή". Περιττό να πω ότι ελάλε μου συνέχεια την ιστορία για το Θεοχάρη τζαι τις συγκλονιστικές εξελίξεις, τωρά ευτυχώς ακούει τες η Σ. (Σρινλανκέζα οικιακή βοηθός) . Τελευταία άρκεψαν να της αρέσκουν τζαι τζείνης οι σειρές τζαι επροσπάθησε να μου εξηγήσει στα σρινλανκεζοκυπριακά την ιστορία του βήματα στην άμμο για το Χρυσήλιο που επαντρευτηκεν μιαν που εν τον ήθελε αλλά εβίασεν την. Τα παρακάτω εσύγχισα τα με ένα βραζιλιάνικο που επίσης προσπάθησε να μου εξηγήσει οπότε εν είμαι αξιόπιστη πηγή.

Τελικά τι έχουν τούτες οι σειρές που τις κάμνουν τόσο εθιστικες τζαι τι ενδιαφέρον έχει το να παρακολουθείς την ζωη κάποιων πλασματικών ανθρώπων αν δεν εν κατα συρροήν δολοφόνοι που δουλεύκουν σαν εγκληματολόγοι στο Miami?

Εν Κατακλείδι

Βρέθηκα να κουβεντιάζω με δυο αγαπημένες φίλες και μια καθηγήτρια μας για την εξέλιξη της τεχνολογίας και η συζήτηση αφού έφτασε στο θέμα ιατρική κατέληξε στον καρκίνο . Εγώ και η Μ. μιλούσαμε πολύ άνετα, προφέραμε εύκολα τις λέξεις καρκίνος, χημειοθεραπεία, πένθος, χωρίς να συλλαμβάνουμε την πραγματική διάσταση τους αλλά και του ίδιου του θέματος. Μερικές φορές αν και δεν το αντιλαμβανόμασταν φτάναμε στα όρια του ορθολογισμού "Δεν πρέπει το άτομο να αποκλείει κάτι κακό από το να του συμβεί και να αναρωτιέται γιατί σ 'αυτόν και όχι στον άλλον όταν χτυπήσει την πόρτα του". Αυτό είχα πει, το είχα αποκαλέσει εγωιστική νοοτροπία. Μας παρέσυρε κάπως η συζήτηση, είπαμε πολλά, μιλήσαμε για λυπηρές καταστάσεις που ξέραμε αλλά δεν βιώσαμε πότε και δεν προσέξαμε την Κ. που έκλαιγε από ώρα παραμόνο όταν το σιγανό κλάμα κλιμακώθηκε σε λυγμούς. Πήγα να την αγκαλιάσω, να της ζητήσω συγγνώμη που άνοιξα το θέμα, που μίλησα τόσο επιπόλαια αλλά αυτή με απώθησε, ήθελε να το αντιμετωπίσει μόνη της. Δεν άκουγε λόγια, δεν είχαν σημασία τα λόγια και έπαψα να της μιλάω. Πέντε χρόνια πριν έχασε τον αδερφό της από καρκίνο, ένα νέο άνθρωπο γεμάτο ζωή και από τότε η δική της ζωή αλλά και της οικογένειας της εξελίσσεται στη σκιά της απώλειας Ένιωσα ο πιο χαζός άνθρωπος στον κόσμο και είχα θυμώσει απίστευτα με τον εαυτό μου. Έζησα μαζί της αυτό το γεγονός και μπόρεσε να μου διαφύγει και να τολμήσω να μιλήσω για τον καρκίνο και τον θάνατο εντελώς αποστασιοποιημένη και ανίδεη.

Φοβάμαι το θάνατο. Τρέμω το δικό μου αλλά περισσότερο φοβάμαι την απώλεια κάποιου δικού μου ανθρώπου Δεν την έχω βιώσει ποτέ και τρομάζω στην ιδέα ότι κάποτε πρέπει να την αντιμετωπίσω. Ακούγεται εγωιστικό και ξέρω πως είναι, κάποιος στερείται τη ζωή και εγώ έχω και την έγνοια για το πως θα αντιμετωπίσω την απουσία του. Έχω δει τον πραγματικό πόνο, τον έχω ακούσει στο κλάμα και τον έχω διαβάσει στα βιβλία αλλά ποτέ δεν τον ένιωσα. Για αυτό τον φοβάμαι τόσο, μου είναι άγνωστος. Έχω φτάσει σε σημείο κάποιες περιόδους να μου γίνεται εμμονή και να κάνω σενάρια τύπου "βλέπω το θάνατο σου".

Ξέρω όμως ότι όταν θα γίνει δεν θα μπορέσω να παρηγορηθώ σε εκφράσεις του τύπου, θα πάει κάπου καλύτερα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει το καλύτερο, απλά πεθαίνεις. Ασυναίσθητα όμως θα πω κι εγώ γιατί σε μένα, θα ακολουθήσω την εγωιστική νοοτροπία όπως την χαρακτήρισα και θα "γελάσω" με τον εαυτό μου για την παιδιάστικη αντιμετώπιση που είχα μέχρι τότε.

Home ugly home

Ο Κυπραίος φαίνεται ΤΖΑΙ που το πως χτίζει το σπίτι του.

Τύπος 1: Νεόπλουτος Πατριώτης

Συνήθως θωρείς: τριόροφο ανάκτορο με κολόνες στην είσοδο επενδυμένο με τζεινο το κιτς το μπεζ το τουβλούι. Γυρώ που τα παράθυρα έσει μπορντούρα (έτσι το λεν?) με πιο μιτσί μπεζ τουβλούι τζαι εξέχει ένας τουβλούι με δίκέφαλο αετό. Το μπαλκόνι εσει πουτζείνο το κάτζελο το μαύρο που κάμνει 1000 κιρκιλλούθκια τζαι δεσπόζει ολόχρονα μια ελληνική τζαι μια κυπριακή σημαία σταυρωτά.

Τύπος 2: Τα αγάλματα

Χτισμένο με το μπεζ το τουβλούι ή πογιατισμένο μοβ, ροζ τζαι ροδακινι, τζεινο όμως που ξεχωρίζει εν Ο κήπος. Παντού, μα παντού όπου γυρίσεις, όπου κοιτάξεις, έσει αγάλματα, συντριβάνια, πέρκολες, μάρμαρα κτλ. Αγαπημένα αγάλματα ένει οι δύο σκύλοι στην κατζελλοπορτα δίπλα που το σήμα BEWARE OF THE DOG (υποψία χιούμορ?) τζαι τα θκύο λιονταρκα διπλα που την πόρτα που ξαπλώνουν νωχελικά. Που τα μπαλκόνια εξέχουν κεφάλια αετού τζαι κουκουβάγιας ενω ξεχωρίζεις μια θεά Άρτεμις που ποδά, ένα ελάφι που ποτζεί, μια χελώνα χαμέ, δυο πουλιά που πίνουν νερό σε ένα συντριβάνι τζαι μια σφίγγα. Καλτ εν το γιασεμί πας την άσπρη πέρκολα με σχήμα καμάρας τζαι το πυθάρι.

Τύπος 3: Ο παναϋρκότικος

Εν τζεινος που σε στραβώνει αμα οδηγάς τα Χριστούγεννα. Που εσει λαμπουες 1000 χρώματα πάνω στο κυπαρίσσι (άμα εν προσεχτικός τυλιει τες, άμα βαρκεται απλά σύρνει τες), τα κάτζελα του μπαλκονιού, το δορυφορικό πιάτο, το γραμματοκιβώτιο, γενικά οτι εξέχει. Επίσης υπάρχουν τζαι τα λαμπούθκια που σχηματίζουν άστρο, ο Άη-Βασίλης που κρέμμεται που τον τοίχο τζαι ο τάρανδος που λάμπει δίπλα που το φουσκωτό Αη-Βασίλη.

Τύπος 4: Πουπάνω που την μάμα

Σαν περπατάς βλέπεις ένα συμπαθητικό άσπρο σπιτάκι, με γλαστρούες, απλωμένα ρούχα, πέντε έξι κάττους να γυροφέρνουν τζαι λαλείς ότι πρέπει να μεινισκει τζαμέ καμιά κοτζακαρούα. Μέτα αναρωθκιέεσαι όμως πόθεν πέφτει ούλλη τζείνη η σκιά, θωρείς λλιο πιο πάνω τζαι εξέχει η προέκταση που έχτισεν η κόρη της τζαι διερωτάσαι πως έδωκε, αν έδωκε άδεια η πολεοδομία. Εν σαμπως τζαι ένα σπίτι επροσγειώθηκε που πάνω που το άσπρο σπίτι που ελαλουσαμε πριν.

Φυσικά υπάρχουν τζαι τα ωραία σπίθκια, εν μπορώ να πω, ξεφυτρώνουν κάτι μοντέρνα τελευταία αν τζαι ούτε που τζεινα εν να εθκιαλεα. Νομίζω εν να πιάσω κανένα στην παλιά Λευκωσία με τις ωραίες τις πόρτες τζαι τα κρεμμαστα τα μπαλκόνια ή εν να μεινισκω στο κότερο μου. Εν να δω

Deleted

Δεν διαγράφεται τίποτα πέρα από μερικά δεδομένα επειδή με αφαιρεσες από φίλη και έσβησες τις φωτογραφίες μας από τον εικονικό κόσμο του facebook. Τώρα πια είναι σαν να είμαστε δύο άγνωστοι στα μάτια των τρίτων αλλά το delete δεν έχει αλλάξει τίποτα μεταξύ μας. Δεν μπορείς να διαγράψεις με ένα κουμπάκι ούτε τις αισθήσεις ούτε τις αναμνήσεις που σου άφησα όσο και να το θες γιατί αυτές είναι πραγματικές. Τις νιώθεις κάτω από το πετσί σου και είμαι σίγουρη πως ακόμα όταν τις σκέφτεσαι σε πιάνει μια ανατριχίλα στην σπονδυλική στήλη. Δεν μπορείς να με διαγράψεις, είμαι ριζωμένη βαθιά μέσα σου. Αλλά αφού τίποτα δεν διαγράφεται πραγματικά και το ξέρω εμένα γιατί με πείραξαν τόσο οι κινήσεις σου? Ίσως γιατί ο εικονικός και ο πραγματικός κόσμο δεν διαφέρουν και πολύ και η προσπάθεια σου να με αφαιρέσεις βίαια από τον έναν δείχνει τη θέληση σου να με αφαιρέσεις εξίσου βίαια και από τον άλλον. Τόσο απλά, με το πάτημα ενός πλήκτρου - νεκρή.

Εγώ από την άλλη δεν θέλησα πότε να διαγράψω την ύπαρξή σου ούτε να καν να σε ξεχάσω. Το σκέφτηκα μόνο εκείνες τις στιγμές που πονούσα τόσο που δεν μπορούσα καν να κλάψω. Τις στιγμές που απλά έτρεμα πάνω στο κρεβάτι μου σαν το ψάρι έξω από το νερό. Αυτό που θέλω είναι να προχωρήσω και ο μόνος λόγος είναι ότι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Θα ήταν υπέροχα-θυμάσαι που έλεγα εσένα υπέροχο?-αν μπορούσα να ξυπνήσω ένα πρωί και να έχει περάσει αυτή η επίπονη περίοδος, να είμαι καλά και δυνατή στα πόδια μου.

Και ναι με πείραξε που αποκάλεσες ένα τυχαίο άνθρωπο όπως αποκαλούσες εμένα, ένιωσα πως χάνω τη μοναδικότητα μου. Σαν να βεβήλωσες με κάποιο τρόπο αυτό που είχαμε και ήμουν απλά η όποια κοπέλα που θα αποκαλούσες με αυτό το χαϊδευτικό, όχι η Μυρτώ. Πριν το καταλάβω μπορεί να μπερδεύεις και το όνομα μου. Θα μιλάς για εκείνο το πρώτο σου κορίτσι με τα σγουρά φουντωτά μαλλιά. Για μένα όμως δεν υπήρξες ποτέ ο γκόμενος, ο φίλος μου, το αγόρι μου. Σαχλές εκφράσεις. Ήσουν πάντα ο Α. μου και παρόλο που δεν φημίζομαι για τη μνήμη μου δεν θα ξεχάσω τίποτα από σένα, ούτε καν την ελίτσα κάτω από το αριστερό σου μάτι.

Ουτε να χωρισουμε με αξιοπρεπεια δεν μπορουμε πια λογω facebook.

Ε πεινασμένα ανθρωπάκια εκει κατω

Εσείς. Εσείς που βαφτιστηκατε "άνθρωποι". Εσείς που μένετε κολλημένοι σε ξεπερασμένες ιδεολογίες, εποχές και δεδομένα ξεχνώντας πως ο κόσμος εξελίσσεται. Εσείς που ανθίζετε σαν πολιτικοί μέσα από τη δική μας μιζέρια ενώ η ευτυχία μας θα έδινε τέλος στην καριέρα σας. Εσείς που χτίζετε τις ζωές σας πάνω από τα συντρίμμια της δικής μας χωρίς ίχνος ενοχής. Εσείς που ξεδιάντροπα μας ξεγελάσετε να παλέψουμε για το συμφέρον σας στο όνομα της πατρίδας. Εσείς που αγαπάτε τη λέξη δημοκρατία μόνο όταν εκφράζει την έννοια της δικτατορίας. Εσείς που υποτιμήσατε τη νοημοσύνη μας σερβίροντας μας με θράσος σκουπίδια στα χαζοκούτια για να μας χειραγωγήσετε. Εσείς που δηλώνετε πως δεν είστε φανατισμένοι αλλά μαχαιρώνετε ένα οπαδό της αντίπαλης ομάδας λόγω των χρωμάτων στο κασκόλ του. Εσείς που σκοτώνετε στο όνομα του Θεού και της θρησκείας σας βάζοντας βόμβες και ανατινάζοντας κορμιά. Εσείς που θεωρείτε αίτιο της απομάκρυνσης των νέων από την εκκλησία σας τη διαβρωμένη ηθική τους και δεν κοιτάτε τη βρωμιά κάτω από τα ράσα σας και τη σάπια διδαχή σας. Εσείς οι δήθεν εξευγενισμένοι και τα ταπεινοί που τρώτε με χρυσά κουτάλια τα σπλάχνα μας. Εσείς που μας διδάσκετε πολυσύλλαβες λέξεις χωρίς να ξέρετε η ίδιοι τι σημαίνουν. Εσείς που περιφρονείτε τα λεφτά αλλά μπροστά στη θέα του χρήματος τα μάτια σας παίρνουν το σχήμα δολαρίου και δεν διστάζετε να πουλήσετε τη μάνα σας για να τα αποκτήσετε. Εσείς που μας πείθετε να επενδύσουμε σε τράπεζες με το γνωστό παραμυθάκι του χαμογελαστού τραπεζικού που σας χαρίζει απλόχερα μια όμορφη ζωή και βάζετε χέρι στη ζωή μας. Εσείς που πιστεύετε πως είστε ο ομφαλός του κόσμου αλλά δεν είστε τίποτα περισσότερο από ένα κύτταρο σε αυτό τον οργανισμό που λέγετε ανθρωπότητα. Ως γνωστό όμως τα κύτταρα πεθαίνουν και αντικαθιστώνται με άλλα. Εσείς που βιάσατε την αθωότητα και τα όνειρα μας. Εσείς που μας πείθετε πως δεν υπάρχει ελπίδα, πως την κατάπιε το σύστημα. Εσείς που μας αντιμετωπίζετε σαν μια μάζα με μοναδική διαφορά μεταξύ μας τον αριθμό κοινωνικής ασφάλισης.

ΕΣΑΣ ανθρωπάκια δεν σας φοβάμαι.

http://www.youtube.com/watch?v=jTVHuoUZ8VQ&feature=related

Μυρτώ αγνοείται, vol.2

Ξυπνάς ένα πρωί, ή μάλλον άκυρο, σε ξυπνούν ένα πρωί, μέρα Τετάρτη. Σε μισή ώρα πρέπει να είσαι σχολείο και σέρνεσαι στο μπάνιο για να κάνεις τη γνωστή ιεροτελεστία. Εκεί λοιπόν που πλένεις τα δόντια σου και στηρίζεσαι στον τοίχο με το ένα χέρι μισανοιγεις τα μάτια σου και ενώ αντικρίζεις το είδωλο σου το μάτι σου γίνεται ππιριλα. Ποια στο θκιάλο είναι αυτή που βλέπεις μπροστά σου? Δεν έχει τίποτα κοινό με τον άνθρωπο που έβλεπες πριν 1 χρόνο στον ίδιο καθρέφτη παρόλο που θα ήθελες το γυαλί να έχει παραποιήσει το είδωλό σου. Η φιγούρα που έβλεπες κάποτε είχε δύναμη μέσα του, όρεξη, ΖΩΗ. Αυτή η σκιά του που βλέπεις μπροστά σου σήμερα είναι έτοιμη να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή και ψάχνει απελπισμένα από κάπου να γαντζωθεί.

Αυτό που συνειδητοποιήσες η ώρα 6 και 45 το χάραμα σε αφήνει άναυδη και σε στοιχειώνει για ολόκληρη την ημέρα. Είσαι χαμένη στις σκέψεις σου, ξεχνάς ακόμα να πάρεις και σάντουιτς από την καντίνα το διάλειμμα Που πήγε ο άνθρωπος που ήσουν τότε? Αλήθεια πως ήσουν, θυμάσαι? Σου έρχονται όλα αμυδρά. Ο άνθρωπος εκείνος απολάμβανε το σεβασμό από τους άλλους άλλα κυρίως από τον εαυτό του, έπαιρνε πρωτοβουλίες, ήταν αρχηγός, τα πάντα περνούσαν από το χέρι του, του άρεσε να δίνει και να στηρίζει τους άλλους, ΓΕΛΟΥΣΕ. Τώρα όμως ο άνθρωπος εκείνος χάθηκε,. Δεν μπορείς καν να στηρίξεις τον ίδιο σου τον εαυτό πως περιμένεις να στηρίξεις τους άλλους? Σέρνεσαι στην καθημερινότητα σου όπως σερνόσουν και το πρωί για να πας στο μπάνιο. Σου έλειψες. Μπορεί ο εαυτός σου να είχε τόσες ατέλειες αλλά ήταν δικός ΣΟΥ, ανήκε σε σένα και μόνο, σε κανέναν άλλον. Έχεις πια αλλοτριωθεί, νιώθεις το σώμα σου σαν νοικιασμένο δωμάτιο που ο ιδιόκτητης του, εσύ, το ζητάει πίσω. Θέλεις να ξαναγελάσεις χωρίς τύψεις μέσα από την καρδία σου, να κάνεις μια μαλακία χωρίς να φοβάσαι μήπως απογοητεύσεις κάποιον με τη δήθεν ανωριμότητα σου, να κάνεις παρέα με τα άτομα που γουστάρεις χωρίς να σε αποκαλούν επιφανειακό και να κάνεις τούμπες στα γρασίδια χωρίς να κατηγορηθεις για παλιμπαιδισμό. Το κυριότερο που σου έλειψε όμως είναι ότι και να απογοητεύσεις κάποιον ή θεωρηθείς, κατηγορηθεις για κάτι να μην σε ενδιαφέρει γιατί ξέρεις πως με τις πράξεις σου αυτές εκπληρώνεις τα θέλω σου και είσαι ο εαυτός σου. Θα σου άρεσε να είσαι ξανά ατελής και ξέρεις πως η προσπάθεια σου να αγγίξεις την τελειότητα σε έφερε εδώ. Mε λίγα λόγια η προσπάθεια σου να γίνεις αυτό που ήθελαν οι άλλοι.

Έχεις μια έκρηξη ενέργειας, αδημονεις να πάρεις ξανά τον έλεγχο της ζωής σου στα χέρια σου να ξεφύγεις από αυτή τη μιζέρια, την παρακμή. Κανονίζεις μια έξοδο και είσαι σίγουρη πως θα περάσεις υπέροχα. Το βράδυ όμως σε βρίσκει στο ίδιο κρεβάτι να κλαις όπως κι εχτές. Ίσως είναι πιο δύσκολο απ ότι νόμιζες..

School diaries

Αγαπητέ συμμαθητά

Ναι εσύ που καπνίζεις το ένα τσιάρο μετά το άλλο μες τη μέση της αυλής επιδειχτικά τζαι φορείς φόρμα ενώ απαγορεύεται γιατί εισαι πολλά πελλός τζαι πέφτει σου ο κώλος να βάλεις παντελόνι. Εξάλλου μετά μπορείς να λαλείς στους εξίσου πελλους φίλους σου για την αποβολή που σου έβαλε η σκύλλα η βοηθός επειδή εν συμβιβάζεσαι με τους κανονισμούς.
Ναι φίλε μου είσαι ασυμβίβαστος επειδή:

1) Γράφεις πάνω στο θρανίο με τον μαρκαδόρο τζαι αμα σου λαλει η καθηγήτρια κόψε το γιατί εν να πρέπει μετά να το τρίφκει η καθαρίστρια μέσα στο λαλαρο η ώρα μια το μεσημέρι απαντάς "Γιατί η δουλεία της ποια ένει? Εξάλλου τζεινη την εθκιάλεξε" Αμα ελαλούσε ένα κακομαθημένο στη μάνα σου κάτι ανάλογο ήταν να τον ττοπουζιάσεις. Αλλά εσύ έχεις το σπίτι με την πισινάρα στη Μακεδονίτισσα τζαι εν είδες ποττέ σου πως φκαίνουν τα λεφτα. Νομίζεις πως ανοίουμε τα πορτοφόλια τζαι εν μέσα που πάντα. Τζαι εννοείται πως η κυρία Κούλλα εσει μάστερ στο μάρκετινγκ αλλά επροτίμησε να δουλευκει καθαρίστρια στο άθλιο σχολείο σου τζαι να ξεκολλά τις πίσσες σου που κας τα θρανια.

2) Γιατί αμα σου βάλει η καθηγήτρια πιο χαμηλό βαθμό απ΄ότι θέλεις ασχέτως με το αν μεν επάτησες ποττέ σου μες την τάξη τζαι έπιασες πέντε στο διαγώνισμα αποκαλείς της συλλοπουτάνα (με το συμπάθιο), λεεις της πως επήρεν πολύ αέρα τζαι εν σε ξέρει καλά ούτε εσένα ούτε τον παπάκι σου. Τζαι αμαν εν τζείνη καμιά πραγματικά πελλή που εν σε φοάται τζαι εν σου αλλάσσει το βαθμό, έρκεται την άλλη μέρα ο παπάς σου που εν ή πατρονος καπαρετζής ή βουλευτής τζαι τακτοπιεί το θέμα.

3) Γιατί μέσα στο μάθημα τσιριλλάς, κάφκεις τιπεξ, τυλιείς τσιάρο τζαι απαντάς το τηλέφωνο τζαι αμα σου πει τίποτε ο καθηγητής λαλείς του "κυρίε μας εγώ? Μα τι λαλείς ολαν, εν έκαμα τίποτε". Εννοείται όμως πως το τσιαρουί που ετύλιξες πρέπει να το καπνίσεις. Ευτυχώς δαμέ εχεις ένα όριο τζαι εν καπνίζεις μες την τάξη οπότε προφασίζεσαι ότι εκατουρήθηκες, ότι εξίασες το κινητό σου κάπου ή ότι εν να λιποθυμήσεις τζαι φευκεις βουρητός. Μετά χαιρεσαι τσιόλας τζαι χουμίζεσαι στους παρέες σου ότι εν σε εκατάλαβεν ο μαννός ο μαθηματικός ενώ ο καημένος απλα εθκιάλεξε να παίξει πελλον.

4) Γιατί έρκεσαι με την ταππιροκολούν χωρίς νούμερα εις το σχολείο τζαι χουμίζεσαι ότι το Σάββατο εν να πιάεις την καινούργια γκόμενα να πάτε toy τζαι μετά να τη γαμήσεις.

5) Επειδή είσαι μαντράχαλλος τζαι μπαίνεις μέσα στη καντίνα το διάλειμμα με το έτσι θέλω ενώ ούλλοι περιμένουμε ουρά στο παραθυρούι. Πιάνεις τζείνο που θέλεις 2 λεπτά ενω γελάς με τη κοντοπίθαρη την κατινιέρισσα που προσπαθεί να σε φκάλει έξω.

Ναι φίλε μου, εσύ είσαι ο αναρχικός τζαι ο ασυμβίβαστος. Εν σε νοιάζει κανένας τζαι τίποτε, εν έχεις ηθικούς φραγμούς και αναστολές ενώ ο σεβασμός για τους άλλους εν ανύπαρκτη έννοια. Ξέρεις μόνο τα δικαιώματα σου ενώ οι άλλοι απέναντι σου έχουν μόνο υποχρεώσεις. Πρέπει να γίνεται το δικό σου τζαι αν τολμήσει να κάμει κανένας το αντίθετο χαλάς τον κόσμο τζαι κλαιέσαι στους γονείς σου για τον μαλάκα που ετόλμησε να φερθεί έτσι στην αυτου μεγαλειότητά σου. Ποττέ εν φταίεις εσύ για τίποτε παρά μόνο οι άλλοι. Εν κανεί που κάμνεις την πελλάρα εν 'εχεις κάν το θάρρος να σταθείς τζαι να πεις " εγώ φταίω, εγώ το έκαμα". Τζαι ξέρεις γιατί εν φακκάς πενιά? Γιατί εσύ φίλε μου είσαι ο μελλοντικός πολίτης που εν να έχεις τη θεσούλα σου στο δημόσιο γιατι εκανόνισε σε ο παπάς σου τζαι εν θα παλέψεις ποττέ σου για τίποτε. 'Εχεις τα ούλλα στο πιάτο που τη μέρα που εγεννήθηκες.

Απροειδοποιήτα

Κάποιοι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας απροειδοποίητα, σαν να προσγειώθηκαν από το πουθενά και ταράζουν τα νερά μας. Δεν μας ρωτάνε καν αν χωράνε και πριν το πάρουμε είδηση εισβάλλουν στην πραγματικότητα και στα συναισθήματα μας. Ρίχνουν πανεύκολα τις άμυνες μας και μας κατακλύζουν. Όμως όπως απροειδοποίητα ήρθαν, έτσι απροειδοποίητα φεύγουν. Εμείς μπορεί να ψάξουμε τα αίτια, τα γιατί και τα πως όμως αυτοί μας έχουν πια εγκαταλείψει και δεν έχει κάτι άλλο σημασία, πρέπει να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα που άφησαν πίσω τους. Μερικοί αφήνουν απλά την αίσθηση μιας ζεστής ανάσας στο σβέρκο μας ενώ μερικοί άλλοι μας σημαδεύουν με κάτι πιο μόνιμο από τη δερματοστιξία. Το κενό που γέμισαν όταν ήρθαν ξαναδειάζει αλλά ο άνθρωπος που μένει δεν είναι ο ίδιος. Φεύγοντας αφήνουν πίσω ένα σώμα με μοναδικό περιεχόμενο την θύμηση τους, τις στιγμές που μας χάρισαν και τα αισθήματα που μας έκαναν να γνωρίσουμε. Κυλάει όμως ο καιρός και ο πόνος της απουσίας γίνεται χαμόγελο αναπόλησης. Δεν τους ξεχνάμε όμως ποτέ. Ακόμα κι αν οι στιγμές μαζί τους παραμείνουν θολές εικόνες μπερδεμένες με τα απραγματοποίητα όνειρα μας είναι μέσα μας και άφησαν το στίγμα τους...

Κι όμως δεν ήμασταν εμείς, ήμουν εγώ.
Κι όμως δεν ήταν αυτοί, ήσουν εσύ.
Να 'σαι καλά.

*2011*

Όσο και να ντρέπομαι που το λέω, ναι, είμαι από τους ρομαντικούς που πιστεύουν πως η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη. Ναι ναι ξέρω τι σκέφτεστε αλλά πριν πετάξετε αυγά για να ελαφρύνω τη θέση μου ξεκαθαρίζω ότι δεν εννοώ πως είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που πιστεύουν πως επειδή πετάξαμε το παλιό ημερολόγιο και πήραμε νέο, επειδή έκανε η γη μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο και επειδή προστέθηκε ένα νούμερο στο τέλος της ημερομηνίας θα έρθουν δια μαγείας καλύτερες μέρες. Οχι. Είναι για μένα ας το πούμε μια νέα αρχή που εμείς θέτουμε στον εαυτό μας για νέες ευκαιρίες σε όσα απέτυχαν την προηγούμενη χρονιά.

Όλοι ανυπομονούσαν να βγει αυτή η χρονιά. Για μένα όμως, σαν ανάποδος άνθρωπος που είμαι, ήταν πολύ καλή χρόνια αφου έγινε επιτέλους κατι που τάραξε τα γέριμα τα νερά. Γι αυτό ευθύνεται ένας άνθρωπος που μπήκε κάπως παράδοξα στη ζωή μου και την έφερε τούμπα (και τον ευχαριστώ γι αυτό γιατί ήταν πολύ μονότονη και για 16 χρόνια). Το 2010 περιέχει τις πιο όμορφες μέρες τις ζωής μου μέχρι τώρα, όπως και πολλές άσχημες βέβαια αλλά η πλάστιγγα γέρνει βίαια προς τις πρώτες και οι άσχημες εξαερώνονται .

Το 2011 προβλέπεται να περιέχει 10 τόνους διάβασμα (ήδη έκανα την αρχή πρωί πρωί σήμερα με χημεία), φροντιστήρια, πίεση κτλ. Αν αυτά όμως αποδώσουν το Σεπτέμβρη θα έρθουν όλα όπως τα θέλω, στο χέρι μου είναι εξάλλου και η χρονιά με λίγα λόγια θα γαμήσει.

Όσο για τα ρεπορτάζ για την οικονομική κρίση, τους καυγάδες σε παράθυρα,τις συνομιλίες για το κυπριακό, την συγκλονιστική εξέλιξη στο νησι είναι ευπρόσδεκτα αφού έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε.

Καλή και δημιουργική χρόνια εβριμπάντι!