the final countdown

Είκοσι μέρες. Μου έμειναν 20 μέρες ευτυχίας μέχρι να έρθει η μαύρη μέρα που θα επιστρέψω στο σχολείο. Κι εκεί που προσπαθώ να αποβάλω αυτό το δυσάρεστο γεγονός από τον εγκέφαλό μου και να το καταχωνιάσω σε μια σκοτεινή γωνιά της μνήμης μου ανοίγω την τηλεόραση και πετάγεται τσουπ μια διαφήμιση για σχολικά ρούχα, αλλάζω κανάλι, διαφήμιση για γραφική ύλη, ανοίγω το ίντερνετ και όλοι το συζητούν...... ΈΛΕΟΣ, λυπηθείτε με λίγο. Αφήστε με να απολαύσω τις τελευταίες στιγμές απόλυτης χαλάρωσης, αποβλάκωσης στο ίντερνετ, ατελείωτης ξάπλας σε επίπεδο που πιάνετε ο κώλ*ς μου και κατανάλωσης τόνων καφέ σε καφετέριες με τους φίλους μου.

Καμιά φορά, ασυναίσθητα σκέφτομαι ότι περνούσαμε ωραία τα διαλείμματα με τους φίλους μου που κουτσομπολεύαμε τους παντες και τ απάντα, και στην τάξη είχε πολλή πλάκα άλλα μετά θυμάμαι τα φροντιστήρια, τα διαγωνίσματα, την χοντρή στρίγγλα καθηγήτρια με την κακία στο στόμα και την μαυρισμένη ψωνάρα του μπροστινού θρανιού και αλλάζω γνώμη.... Άντε, καλή μου αντοχή και φέτος!